Iwabradyna poprawia jakość życia chorych

Nowe dane zostały zaprezentowane podczas Kongresu Niewydolności Serca 2011, który odbywał się pod koniec maja w Goteborgu w Szwecji. W randomizowanym badaniu klinicznym SHIFT (Systolic Heart Failure with the If Inhibitor Ivabradine Trial) uczestniczyło 1944 pacjentów z przewlekłą niewydolnością serca z 24 krajów. Uczestników losowo podzielono na dwie grupy, które oprócz standardowego leczenia stosowanego w tej chorobie otrzymywały iwabradynę lub placebo. Jakość życia oceniano przy użyciu kwestionariusza KCCQ (Kansas City Cardiomyopathy Questionnaire) zawierającego pytania m.in. o ograniczenia fizyczne wynikające z choroby serca, nasilenie objawów oraz kontakty z innymi ludźmi. Stwierdzono, że w grupie pacjentów otrzymujących iwabradynę poprawa jakości życia była prawie dwa razy większa w porównaniu z grupą chorych otrzymujących placebo.

Pierwsze wyniki badania SHIFT ogłoszone w sierpniu 2010 r. podczas kongresu Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego wykazały, że dodanie iwabradyny do standardowego leczenia niewydolności serca istotnie zmniejsza ryzyko hospitalizacji i zgonu pacjentów. Mechanizm działania iwabradyny polega na selektywnym spowalnianiu akcji serca.
Inne grupy leków stosowanych w niewydolności serca albo przedłużają życie chorych (jak beta-adrenolityki), albo poprawiają jego jakość, ale bez wpływu na długość przeżycia (jak leki moczopędne). Iwabradyna jest obecnie jedyną opcją terapeutyczną łączącą obie zalety.

„Według aktualnych rekomendacji Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego optymalne leczenie niewydolności serca powinno realizować dwa zasadnicze cele: poprawiać rokowanie oraz jednocześnie polepszać jakość życia chorych. Zła jakość życia bezpośrednio wynikająca z obecności ciężkiej przewlekłej choroby, jaką jest niewydolność serca, musi stanowić ważny cel terapii” – mówi prof. Piotr Ponikowski z Kliniki Chorób Serca z AM im. Piastów Śląskich we Wrocławiu, prezydent Asocjacji Niewydolności Serca Europejskiego Towarzystwa Kardiologicznego.