Kiedy zaczynać naukę języka obcego?

Nie chciałbym przesądzać w tej sprawie, bo to bardzo indywidualna kwestia. W każdym razie, wyniki obrazowania w funkcjonalnym rezonansie magnetycznym pracy mózgu osób dwujęzycznych, tzn. funkcjonujących od urodzenia w dwujęzycznych rodzinach, są inne niż u osób, które najpierw dobrze opanowały ojczystą mowę, a dopiero potem wprowadzono do ich słownika drugi język. W rezonansie widać, że u osób dorosłych wychowywanych w domach, w których od początku używano dwóch języków, aktywowane są inne obszary mózgu niż u osób uczących się drugiego języka w wieku, w którym dobrze posługiwały się już ojczystą mową.

Nie znaczy to, że dwujęzyczność od urodzenia jest zła czy dobra, czy też, że może jakoś zagrażać prawidłowemu rozwojowi dziecka. Trzeba jedynie być świadomym, iż nie pozostaje to bez wpływu na pracę mózgu.

Z praktyki klinicznej mogę natomiast dodać, iż niekiedy dwujęzyczność małych dzieci może oddziaływać na ich rozwój emocjonalny. Dotyczy to dzieci bardziej wrażliwych. Niekiedy rodzice zgłaszają się do neurologa z powodu zaburzeń zachowania u małego dziecka. Informują, że jest niespokojne, nadpobudliwe, emocjonalnie rozchwiane. I czasem przyczyn tych problemów można upatrywać właśnie w stałym i wczesnym funkcjonowaniu w dwujęzyczności. Trzeba sobie samemu odpowiedzieć na pytanie, jaki to może mieć wpływ w późniejszym wieku.

Czy w ogóle będzie mieć jakiś wpływ? Nie da się jednoznacznie odpowiedzieć na te pytania. Podkreślam, że problem jest indywidualny, trudno go uogólniać. I nie należy twierdzić, że podjęta zbyt wcześnie nauka drugiego języka zawsze w jakiś sposób dziecku zaszkodzi. Nie musi się tak stać. To zależy od wielu czynników.