Wczesna diagnostyka chorób nerek

Polimer wykonano go metodą wdrukowania. Cząsteczki lipokaliny obtoczono krótkimi polimerami, które wiążą się z białkiem tylko w konkretnych miejscach. Kolejnym krokiem było dołączenie do polimeru funkcyjnego drugiego polimeru. 

"Polimer sieciujący poddano później polimeryzacji, po czym z tak powstałej struktury wypłukano lipokalinę. Ostatecznie otrzymano trwałą warstwę polimerową z lukami molekularnymi dopasowanymi do cząsteczek lipokaliny zarówno pod względem ich lokalnych cech chemicznych, jak też rozmiaru i kształtu" – tłumaczą naukowcy. 

Stężenie lipokaliny rośnie jeszcze zanim ostre uszkodzenie nerek się rozwinie. W strukturze polimera znajdują się  luki molekularne, idealnie dopasowane do kształtu i właściwości cząsteczek właśnie tego związku. „Prawdopodobieństwo, że ugrzęźnie w nich jakieś inne białko, jest bardzo, bardzo małe" - wyjaśnia doktorantka Zofia Iskierko, pierwsza autorka publikacji w czasopiśmie "ACS Applied Materials & Interfaces".

Projekt został sfinansowany przez Narodowe Centrum Nauki, zaś realizowano go we współpracy z University of North Texas w Denton oraz warszawskimi Instytutem Fizyki PAN i Międzynarodowym Instytutem Biologii Molekularnej i Komórkowej. Polimer przygotowała mgr inż. Zofia Iskierko pod kierunkiem dr. inż. Krzysztofa Noworyty z grupy prof. dr. hab. Włodzimierza Kutnera.