Doniesienia z ASCO dotyczące afatynibu

Firma Boehringer Ingelheim ogłosiła najnowsze wyniki analizy czasu przeżycia całkowitego uzyskane po połączeniu danych z dwóch badań III fazy (badania LUX-Lung 3 i badania LUX-Lung 6). W analizie wykazano, że czas przeżycia całkowitego chorych na raka płuca z najczęstszymi typami mutacji genu EGFR (del 19/L858R) był dłuższy, gdy w pierwszej linii terapii otrzymywali afatynib, a nie chemioterapię. Dane te zostały omówione bardziej szczegółowo podczas prezentacji ustnej na 50. corocznej Konferencji Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej (ASCO), która odbyła się od 30 maja do 3 czerwca w Chicago.

Wyniki dotyczące czasu przeżycia całkowitego

W analizie danych z dwóch największych badań klinicznych w tej populacji pacjentów stwierdzono, że zastosowanie afatynibu w porównaniu ze standardową chemioterapią prowadzi do wydłużenia czasu przeżycia u chorych na raka płuca z najczęstszymi typami mutacji genu EGFR z medianą wynoszącą 3 miesiące (wydłużenie z 24,3 miesiąca do 27,3 miesiąca), powodując statystycznie istotne zmniejszenie ryzyka zgonu o 19 proc. Największe obniżenie ryzyka zgonu, aż o 41 proc., stwierdzono u chorych z najczęstszym typem mutacji genu EGFR, czyli z delecją w eksonie 19.

Wnioski uzyskane w tej analizie potwierdzają wcześniejsze wyniki, wskazujące na opóźnianie wzrostu raka płuca (wydłużanie czasu przeżycia wolnego od progresji choroby) oraz lepszą kontrolę objawów klinicznych, a także zdarzeń niepożądanych w przypadku leczenia afatynibem w porównaniu ze standardową chemioterapią.
Komentując uzyskane wyniki dotyczące czasu przeżycia całkowitego główny badacz prof. James Chih-Hsin Yang ze Szpitala Klinicznego Narodowego Uniwersytetu Tajwańskiego w Chinach stwierdził: „Wyniki uzyskane w obu badaniach z afatynibem wykazują, że stosowanie leków ukierunkowanych molekularnie może wydłużać czas przeżycia pacjentów z rakiem płuca z obecnością mutacji genu EGFR. To dodatkowe korzyści, poza potwierdzonym w poprzednich badaniach łagodzeniem ograniczających codzienne funkcjonowanie objawów związanych z chorobą podstawową, takich jak kaszel, dolegliwości bólowe i duszność”.

Leczenie po wystąpieniu progresji choroby

Na podstawie wyników innego badania III fazy z udziałem chorych na raka płuca (LUX-Lung 5), również zaprezentowanych w czasie Konferencji ASCO, wykazano korzyści z kontynuowania leczenia afatynibem w skojarzeniu z chemioterapią po progresji choroby w trakcie stosowania afatynibu w monoterapii. W badaniu tym porównano afatynib w skojarzeniu z chemioterapią z samą chemioterapią u chorych na raka płuca w późnym stadium po niepowodzeniu kilku rzutów leczenia, w tym chemioterapii, leczenia erlotynibem lub gefitynibem oraz afatynibem w monoterapii.
U chorych kontynuujących leczenie afatynibem w skojarzeniu z chemioterapią po progresji choroby stwierdzono dalsze opóźnienie wzrostu nowotworu w porównaniu z grupą osób, u których przerwano stosowanie afanitybu i zastosowano wyłącznie chemioterapię (opóźnienie wzrostu nowotworu wyniosło odpowiednio 5,6 miesiąca i 2,8 miesiąca). Wyniki te wskazują na zmniejszenie ryzyka progresji choroby o 40 proc. Najczęstszymi zdarzeniami niepożądanymi były: biegunka, wypadanie włosów i osłabienie.

W Unii Europejskiej oraz innych krajach afatynib jest dopuszczony do obrotu we wskazaniu do stosowania w leczeniu lokalnie zaawansowanego lub przerzutowego NDRP z obecnością mutacji genu EGFR. Nadal prowadzone są badania III fazy dotyczące stosowania afatynibu w raku płaskonabłonkowym okolicy głowy i szyi.