IABP w szoku po zawale

Według najnowszych międzynarodowych wytycznych, kontrapulsacja wewnątrzaortalna jest postrzegana jako leczenie I klasy szoku kardiogennego po zawale mięśnia sercowego (MI). Naukowcy z wielu ośrodków uniwersyteckich z Niemiec przeprowadzili zrandomizowane, prospektywne badanie, do którego włączyli 600 pacjentów w szoku kardiogennym po MI. Grupę badaną (n=301) stanowiły osoby leczone przy użyciu kontrapulsacji wewnątrzaortalnej, natomiast grupą kontrolną (n=299) były osoby nie leczone w ten sposób. Wszyscy pacjenci mieli zaplanowane wczesne leczenie inwazyjne (PCI lub CABG). Pierwszoliniowym punktem końcowym badania była całkowita śmiertelność w ciągu 30 dni i wyniosła ona 39,7 proc. w grupie badanej (119 pacjentów) oraz 41,3 proc. w grupie kontrolnej (123 pacjentów). Nie odnotowano znaczących różnic w czasie do stabilizacji hemodynamicznej, w długości pobytu na oddziale intensywnej terapii, w długości terapii katecholaminami oraz w parametrach funkcji nerek. W stosunku do grupy badanej i kontrolnej nie odnotowano także różnic w: ilości krwawień (odpowiednio 3,3 i 4,4 proc.), obwodowych powikłaniach niedokrwiennych (4,3 i 3,4 proc.), przypadkach sepsy (15,7 i 20,5 proc.) oraz ilości udarów (0,7 i 1,7 proc.).

Źródło: NEJM 2012;367:1287-96. DOI: 10.1056/NEJMoa1208410.