Mimo że cięcia są już faktem, środowisko kardiologów się nie poddaje i wysyła kolejne oficjalne pisma: „Do premier Beaty Szydło oraz ministra zdrowia Konstantego Radziwiłła” — informuje prof. Dariusz Dudek, przewodniczący rady Instytutu Kardiologii Uniwersytetu Jagiellońskiego Collegium Medicum.

Kardiolodzy przygotowali również własne statystyki, pokazujące, że obniżki są zbyt wysokie. Do tej pory udało się im zebrać dane z ponad 50 jednostek kardiologicznych. „Pokazują one, że koszty świadczeń kardiologicznych są dużo wyższe od tych, które podawała w wyliczeniach AOTMiT” — przekonuje kardiolog prof. Jacek Legutko.

Środowisko kardiologiczne chce przedstawić własne propozycje wycen. Planuje opracować je do końca roku, by mogły wejść w życie na początku przyszłego. „Nie można pozwolić na obniżki zaproponowane przez AOTMiT. Mogą się one skończyć tragicznymi skutkami — gorszymi metodami leczenia, gorszym dostępem do kardiologów oraz wyższą śmiertelnością pacjentów. Obniżki to rzeczywiście pozorne oszczędności, bo ogólne koszty będą wyższe. Zwiększą się wydatki państwa na zwolnienia chorobowe czy renty” — alarmuje prof. Wojciech Drygas z Instytutu Kardiologii im. Prymasa Tysiąclecia Stefana Kardynała Wyszyńskiego.

Zdaniem profesora, koszty będą rosły wraz ze starzejącym się społeczeństwem. Szacuje się, że w 2030 r. łączne koszty chorób sercowo-naczyniowych — bezpośrednie i pośrednie — wyniosą w Polsce 93 mld zł.

Równolegle Polskie Towarzystwo Kardiologiczne przedstawiło projekt Kardiologia 2017+, który jest odpowiedzią na redukcje wycen. Wśród propozycji znajduje się m.in. rozdzielenie zakresu świadczeń w kardiologii na procedury ratujące życie i planowe. „Co do procedur planowych zgadzamy się, iż powinny być przebudowane” — mówi prof. Dariusz Dudek. Kardiolodzy uważają, że konieczny jest wzrost finansowania zabiegów ratujących życie, zgodnie z wyliczonymi kosztami i materiałami złożonymi do resortu i agencji w czerwcu.

„Dodatkowo należałoby umieścić w koszyku świadczeń gwarantowanych nowe procedury o udokumentowanym, korzystnym wpływie na wyniki leczenia — stymulator bezelektrodowy, defibrylator podskórny, telemonitoring oraz stworzyć system regionalnych centrów leczenia powikłań elektroterapii z zapewnieniem ich finansowania” — tłumaczył dr hab. Marcin Grabowski z I Katedry i Kliniki Kardiologii Uniwersytetu Medycznego w Warszawie.

O tym, że wyceny w kardiologii są korzystne dla świadczeniodawców i należałoby je zmniejszyć, mówi się od kilku lat. Pierwsze, niewielkie cięcia miały miejsce już kilka lat temu. Mimo to, zdaniem resortu zdrowia, NFZ, AOTMiT oraz przedstawicieli części środowiska medycznego — pole do dalszych obniżek jest ciągle duże. Część środowiska zgadza się, że na niektórych świadczeniach można zarobić, ale nie na wszystkich.

„Gorsza wycena zmniejszy wpływy publicznych jednostek służby zdrowia, które rozliczają się z bardzo wielu różnych pacjentów. Są tacy chorzy, których można rozliczyć na plus, ale są i tacy, którzy generują duże koszty. Tych drugich jest niemało, co wynika z demografii. Chorzy są coraz starsi, chorują na wiele chorób jednocześnie, co podraża terapię i hospitalizację. Niższe wyceny będą oznaczać tańsze metody terapeutyczne. Obawiamy się, że leczenie będzie gorsze, co w efekcie — po pewnym czasie — przełoży się na gorsze rokowania i wzrost śmiertelności” — uważa prof. Piotr Hoffman, prezes PTK.

Prof. Stefan Grajek, kierownik I Kliniki Kardiologii Uniwersytetu Medycznego w Poznaniu przekonuje, że straci nie tylko kardiologia, ale również inne specjalizacje.

„Budżet naszego szpitala zmniejszy się o 6-6,5 mln zł. Dla szpitala balansującego na krawędzi to klęska. Nadwyżka z kardiologii inwazyjnej pokrywała zakup sprzętu na trudne i kosztowne zabiegi nierefundowane przez NFZ, stanowiła dodatkową rezerwę dyrekcji na szereg niespodziewanych wydatków. Pieniądze nie szły na wynagrodzenia kardiologów. Dodatkowo jesteśmy ośrodkiem akademickim i kontakt z najnowszymi technikami zabiegowymi jest bardzo istotny — z czego to sfinansujemy? Chorzy będą leczeni najtańszymi produktami, a jak widać ze złożonych propozycji — intencją ministerstwa jest rekomendowanie zachowawczych metod leczenia zawału serca, bo są tańsze” — mówi prof. Stefan Grajek.