Roczne obciążenia mogą sięgać co najmniej 7 mld zł

„Raport jest dokumentem, który w obecnych realiach polskiej służby zdrowia najlepiej obrazuje rzeczywistość diabetologii. Jego ogromną wartością jest to, że oprócz zaakcentowania kwestii epidemiologicznych, niezwykle silnie angażuje się w kwestie kosztowe. Ta część tego raportu jest w moim odczuciu — jako osoby, która do niedawna była zaangażowana w proces decyzyjny po stronie legislatora — niezwykle istotna w ocenie skutków kosztowych dla systemu” — podkreślił dr n. med. Krzysztof Chlebus, MBA, pracujący w I Katedrze i Klinice Kardiologii Klinicznego Centrum Kardiologii Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego.

Kluczową dla decydentów informacją wynikającą z raportu powinny być po raz pierwszy analizowane koszty pośrednie cukrzycy oraz jej powikłań. „Przy bardzo ostrożnych szacunkach, dokonanych na podstawie danych pozyskanych z NFZ, ZUS oraz GUS, mówimy dziś o kosztach cukrzycy na poziomie 7 mld złotych rocznie. Należy natomiast pamiętać, że w zależności od przyjętej metodologii wyliczania kosztów pośrednich — czy na podstawie średnich wynagrodzeń, czy PKB, z uwzględnieniem prezenteizmu lub nie — oszacowane koszty cukrzycy mogą sięgnąć niemal 12 mld złotych” — wylicza Krzysztof Chlebus. Blisko połowa szacowanych kosztów dotyczy powikłań, których dynamika z roku na rok rośnie.

„Na przestrzeni ostatnich czterech lat koszty bezpośrednie spowodowane powikłaniami cukrzycy zwiększyły się blisko 2,5-krotnie — z poziomu 847 tys. złotych do kwoty 2,081 mln zł. W 70-75 proc. są to powikłania sercowo-naczyniowe” — mówi Krzysztof Chlebus. 

Rekomendacje vs rzeczywistość

Środowisko diabetologów jest przekonane, że bez odpowiedniego wdrażania zaleceń terapeutycznych nie ma możliwości skutecznego leczenia chorych na cukrzycę. W opinii prof. zw. dr. hab. n. med. Jacka Sieradzkiego z Oddziału Klinicznego Chorób Metabolicznych Szpitala Uniwersyteckiego w Krakowie, obowiązujące zalecenia i wytyczne terapeutyczne przygotowane przez Polskie Towarzystwo Diabetologiczne są nowoczesne, ale brak decyzji refundacyjnych i wprowadzenia nowych molekuł powoduje, że są one martwe.

„Doszliśmy do takiego momentu, w którym rozpoczynając z pacjentem rozmowę w gabinecie, musimy się go zapytać, na jaką formę farmakoterapii będzie go stać” — mówi Jacek Sieradzki. Zdaniem profesora, nowoczesne leczenie pacjentów, zgodne z przyjętymi zaleceniami, powinno być wdrażane od samego początku cukrzycy, a nie w momencie pojawienia się jej powikłań.

Rola lekarzy poz oraz edukacji pacjenta

Eksperci zauważyli również konieczność poszerzenia badań diagnostycznych w kierunku cukrzycy. Według szacunków, z cukrzycą może się w Polsce zmagać nawet 3 mln osób, z czego aż jedna trzecia nie jest świadoma swojej choroby. 

„W diabetologii mamy 10 określonych grup ryzyka i wiedzę o nich oraz zalecenia do ich badania staramy się rozpowszechniać. W rozpoznawaniu nowych przypadków cukrzycy niebagatelną rolę odgrywają lekarz poz oraz edukacja pacjentów” — mówi prof. Jacek Sieradzki. Podkreśla, że szerokie badania diagnostyczne powinny być wykonywane w dużych grupach społecznych, np. wybranych grupach zawodowych czy lokalnych społecznościach.

W ocenie dr. hab. Grzegorza Dzidy, wojewódzkiego konsultanta ds. diabetologii z Katedry i Kliniki Chorób Wewnętrznych Uniwersytetu Medycznego w Lublinie, konieczne jest również podjęcie zdecydowanych kroków prewencyjnych w populacji dzieci i młodzieży. Priorytetem powinna być edukacja w zakresie zdrowej żywności. „Jeżeli nie podejmiemy działań prewencyjnych, istnieje ryzyko, że wkrótce będziemy mieli pierwsze pokolenie dzieci, które będą żyć krócej od rodziców” — twierdzi diabetolog.

 

Walka z otyłością
Bez fast foodów w szkołach

23 października Sejm RP przyjął nowelę ustawy o bezpieczeństwie żywności i żywienia. Zmiany w legislacji mają m.in. wpłynąć na efektywniejszą walkę z niezdrową żywnością w szkołach. Od 1 września 2015 roku w przedszkolach, szkołach podstawowych, gimnazjach oraz innych placówkach oświatowych i opiekuńczo-wychowawczych obowiązywać będzie zakaz podawania, sprzedaży i reklamowania niezdrowej żywności. Z placówek tych mają zniknąć m.in. chipsy, słodkie napoje i dania typu fast food. Posłowie zgodzili się, by za złamanie tego zakazu przedsiębiorcom groziły kary finansowe w wysokości od 1 tys. do 5 tys. złotych. Ustawa zobliguje również dyrektorów placówek do rozwiązywania umów z firmami cateringowymi lub właścicielami sklepików. Kontrolę w placówkach oświatowych przeprowadzać będą inspektorzy Państwowej Inspekcji Sanitarnej.