Młodzi lekarze chcą uzdrowić służbę zdrowia

Oto manifest młodej generacji:

1.  Restrukturyzacja studiów medycznych, które nie przygotowują w pełni do pracy lekarza: za mało jest zajęć praktycznych, zajęć z pacjentem, diagnostyki; studia nie uczą myślenia przyczynowo-skutkowego, a jedynie bezmyślnego odtwarzania wiedzy podręcznikowej, często dalece nieaktualnej.

2.  Obowiązkowy egzamin praktyczny z podstawowych procedur medycznych i reanimacyjnych po ukończeniu studiów czy stażu podyplomowego.

3.  Dostępność specjalizacji dla wszystkich młodych lekarzy i to najlepiej w trybie rezydenckim — należy zwiększyć liczbę tego typu miejsc szkoleniowych, ale z zastrzeżeniem konieczności przepracowania w Polsce minimum 3 lat po ukończeniu rezydentury. W przeciwnym razie powinny być zwracane pieniądze otrzymywane za szkolenie, co uniemożliwi „ucieczkę” dobrze wykształconych, młodych lekarzy do innych krajów.

4.  Dokonanie zmian w organizacji kształcenia specjalizacyjnego — skrócenie i „odbiurokratyzowanie” specjalizacji.

5.  Przywrócenie znaczenia opiekuna specjalizacji i systemu ordynatorsko-koordynatorskiego w szkoleniu młodej kadry medycznej; obchody lekarskie z ordynatorem/koordynatorem/kierownikiem, nauka przy łóżku chorego, omawianie przypadków, ordynacja badań i leków — to podstawa, która powinna być egzekwowana i kontrolowana. Umiejętności i wiedza opiekunów specjalizacji powinny podlegać cyklicznej weryfikacji.

6.  Godne zarobki młodych lekarzy, by nie musieli uciekać do drugiej pracy czy na dyżur w innej jednostce, pracując 400-500godzin w miesiącu, by móc się utrzymać.

7.  Pomoc dla lekarzy, którzy chcą się rozwijać naukowo. Uczelnie medyczne powinny zachęcać do rozwoju, monitorować i mobilizować najlepszych studentów i wcześnie ich wynajdywać, proponując możliwość współpracy. Powinno się karać i udzielać nagany tym lekarzom, kierownikom, którzy celowo hamują rozwój naukowy danego pracownika, jak również stosują mobbing w miejscu pracy.

8.  Wprowadzenie rozwiązań organizacyjnych i przeznaczenie środków finansowych dla młodych naukowców, którzy kierują zespołem jeszcze młodszych współpracowników: studentów, stażystów, doktorantów, osób w trakcie specjalizacji.

9.  Ustawowe opisanie miejsca i formy dalszej kariery zawodowej dla naukowców, którzy przestają spełniać ustawowe kryterium młodego naukowca (ukończony 35. rok życia). Powołanie stanowiska „lidera młodych naukowców” dla osób z wybitnymi osiągnięciami naukowymi i organizacyjnymi w wieku np. 36-45 lat, kierującymi zespołem.

10.  Zaostrzenie form rozliczenia i sprawozdawczości z prowadzonych i kończonych projektów naukowych i grantów.

11.  Wprowadzenie systemu szkoleń po specjalizacji (być może w postaci indywidualnych budżetów szkoleniowych), faktycznie wymuszającego dalsze doskonalenie zawodowe.

12.  Umożliwienie młodym lekarzom dostępu do najświeższej wiedzy specjalistycznej — finansowanie udziału w kongresach, sympozjach, konferencjach.

13.  Umożliwienie młodym lekarzom praktyki od samego początku pracy zawodowej.

14.  Zapewnienie uznawalności kursów specjalizacyjnych za granicą.

15.  Zmniejszenie dostępności studiów doktoranckich lub podniesienie wymagań wobec lekarza w trakcie procedury uzyskiwania stopnia doktora nauk medycznych zniechęciłoby osoby zainteresowane wyłącznie tytułem, kierując na studia doktoranckie i dalszą karierę akademicką najlepszych kandydatów.

16.  Wprowadzenie na uczelniach programu spotkań z potencjalnymi mentorami — przedstawicielami społeczności akademickiej i lekarskiej, posiadającymi doświadczenie i uznane osiągnięcia na swoich polach działalności. Pozwoliłoby to osobom zainteresowanym na kontakt z uznanymi autorytetami bez formalnych i czasowych ograniczeń programem studiów i lepsze poznanie specyfiki i możliwości poszczególnych ścieżek kariery.

17.  Tworzenie nowych samodzielnych jednostek, w których młode pokolenie będzie mogło realizować swój potencjał naukowy, dydaktyczny, kliniczny i organizacyjny.

18.  Ułatwienie kontaktów z renomowanymi ośrodkami zagranicznymi. Wsparcie w organizacji wyjazdów do wiodących ośrodków zagranicznych dla poszerzenia wiedzy, zdobycia nowych, unikatowych umiejętności. Umożliwi to przeniesienie najnowszych procedur, protokołów do codziennej praktyki klinicznej w Polsce, następnie pozwoli przejść od wdrażania technologii i wytycznych do ich opracowywania.

19.  Powoływanie młodych badaczy/lekarzy do ciał doradczych i opracowujących rekomendacje postępowania medycznego.

20.  Informatyzacja systemu ochrony zdrowia.

21.  Zmiana formy dokumentacji medycznej. Jednoczesne prowadzenie dokumentacji elektronicznej i papierowej (z powtarzającymi się informacjami) zabiera czas i energię, które powinny być przeznaczone na opiekę nad chorym, a są pochłaniane przez pracę przy komputerze lub z długopisem.

22.  Odbiurokratyzowanie pracy lekarza — zatrudnienie większej liczby sekretarek medycznych, które mogłyby przejąć część administracyjnych obowiązków lekarzy. Wówczas oni mogliby zajmować się meritum swojej pracy, czyli leczeniem. Innym pomysłem jest poszerzenie kompetencji i obowiązków personelu pielęgniarskiego (na wzór systemów zachodnich).

23. Tworzenie nowych samodzielnych jednostek, w których młode pokolenie będzie mogło realizować swój potencjał naukowy, dydaktyczny, kliniczny i organizacyjny.

2

Zobacz galerię