Strach na starość

W opublikowanym 18 maja br., współfinansowanym przez Komisję Europejską raporcie „Help Wanted? Providing and Paying for Long-term Care” czytamy, że obecnie kraje należące do OECD asygnują na opiekę długoterminową średnio 1,5 proc. PKB. Polska przeznacza na ten cel znacznie mniej, zaledwie 0,4 proc. PKB. Wśród 24 krajów, które objęło badanie, Polska uplasowała się na piątym miejscu od końca, jeśli chodzi o publiczne wydatki na opiekę długoterminową. Mniej środków publicznych przeznacza się na opiekę nad seniorami tylko w Korei, na Węgrzech, Słowacji i w Czechach.

Tradycja, czyli opieka w domu

Niewielkie wydatki na opiekę długoterminową mają związek z dużym zaangażowaniem opiekunów nieformalnych pomagających osobom starszym. Polska należy do krajów, gdzie dominuje tzw. opieka domowa sprawowana przez członków rodziny, głównie córki lub synowe osób w podeszłym wieku. Zdaniem autorów raportu, wynika to z kulturowo ugruntowanych, wyjątkowo silnych więzów rodzinnych istniejących w naszym społeczeństwie. Eksperci przestrzegają jednak przed traktowaniem opieki nieformalnej jako taniej alternatywy dla opieki instytucjonalnej. Państwa powinny udzielać szerszego wsparcia dla członków rodzin sprawujących opiekę nad seniorami – chodzi zarówno o wsparcie finansowe, jak i umożliwienie im nienormowanego wymiaru czasu pracy oraz zapewnienie profesjonalnego doradztwa.


Cały artykuł na ten temat znajduje się w Pulsie Medycyny nr 9 (230).

Aktualna oferta prenumeraty Pulsu Medycyny