Większy zakres obowiązków lekarzy

Nie. Lekarze, tak jak wszyscy inni pracownicy, mają obowiązek stosować się do poleceń przełożonych, które spełniają łącznie trzy warunki: dotyczą pracy, nie są sprzeczne z przepisami prawa i nie są sprzeczne z umową o pracę. Nakaz przyjmowania dzieci wydany lekarzom ogólnym z pewnością dotyczy pracy. Nie jest też sprzeczny z przepisami prawa, ponieważ lekarze są uprawnieni do leczenia dorosłych i dzieci, bez względu na posiadane specjalizacje. Nakaz taki może być jedynie sprzeczny z umową o pracę, jeżeli umowa ta wskazuje na to, że do obowiązków lekarza należy przyjmowanie wyłącznie pacjentów dorosłych. Może to wynikać ze wzmianki o zatrudnieniu w przychodni dla dorosłych albo z zakresu obowiązków lekarza, w którym nie ma obowiązku przyjmowania dzieci.
W takim przypadku pracodawca może skorzystać z uprawnienia określonego w art. 42 § 4 kodeksu pracy. Chodzi o czasowe powierzenie wykonywania pracy innej niż określona w umowie na okres nieprzekraczający 3 miesięcy w roku kalendarzowym. Jest to dopuszczalne w przypadkach uzasadnionych potrzebami pracodawcy, do których można zaliczyć braki kadrowe spowodowane odejściem dwóch pediatrów. Skorzystanie z tego uprawnienia pozwala zmienić pracownikom pracę bez konieczności dokonywania wypowiedzeń zmieniających. Nie może to jednak spowodować obniżenia wynagrodzeń pracowników, a powierzona praca powinna odpowiadać ich kwalifikacjom. Przyjmowanie dzieci odpowiada kwalifikacjom posiadanym przez lekarzy ogólnych, o ile dzieci te nie wymagają leczenia specjalistycznego.
Niedostatek praktyki nie jest przeszkodą wystarczającą do podejmowania polemiki z decyzją pracodawcy. Natomiast zarzut braku czasu na przyjmowanie dzieci brzmi wręcz kuriozalnie. Lekarz, tak jak każdy inny pracownik, pozostaje w godzinach pracy do dyspozycji pracodawcy. Organizowanie czasu pracy lekarzy należy do kompetencji pracodawcy. W razie wystąpienia szczególnych potrzeb lekarze, tak jak inni pracownicy, mogą otrzymać polecenie pracy w godzinach nadliczbowych. Poza tym lekarze związani są postanowieniami kodeksu etyki lekarskiej. Uchylanie się od przyjmowania dzieci naruszałoby zakaz dyskryminowania pacjentów ze względu na wiek.
Zaznaczam, że odmowa wykonania polecenia pracodawcy, zagrażająca jego istotnym interesom, uzasadnia zastosowanie kar dyscyplinarnych, z rozwiązaniem umowy bez wypowiedzenia włącznie.

Podstawa prawna:
1) art. 42 § 4 i art. 100 § 1 Kodeksu pracy,
2) art. 3 Kodeksu etyki lekarskiej,
3) wyrok Sądu Najwyższego z 12 czerwca 1997 r., I PKN 211/97 (OSNAPiUS z 1998 r. nr 11, poz. 32).