Zespół metaboliczny a wahania masy ciała i nastroju

W badaniach uczestniczyło 8028 mieszkańców Finlandii w wieku powyżej 30 lat (4391 kobiet i 3637 mężczyzn). Zmiany nastrojów i zachowania określono na podstawie kwestionariusza SPAQ (Seasonal Pattern Assessment Questionnaire). Oceny występowania zespołu metabolicznego dokonano zgodnie z zaleceniami US Adult Treatment Panel III of the National Cholesterol Education Program, obejmującymi pomiary stężenia glukozy we krwi na czczo, ciśnienia krwi, stężenia triglicerydów w surowicy, cholesterolu o wysokiej gęstości (HDL) oraz obwodu brzucha.
Badania statystyczne oparte na modelu analizy jednoczynnikowej oraz analizy wieloczynnikowej, obejmującej takie dodatkowe zmienne, jak wiek, miejsce zamieszkania, wykształcenie, status materialny, pozostawanie w stałym związku, konsumpcja alkoholu, ćwiczenia fizyczne, wykazały istnienie ścisłej zależności pomiędzy prawdopodobieństwem wystąpienia zespołu metabolicznego a wahaniami nastroju i zachowania. W przypadku analizy wieloczynnikowej stwierdzenie znacznych wahań nastroju i zachowania (od 8 do 18 punktów w 18-stopniowej skali kwestionariuszowej) zwiększało o 56 proc. ryzyko rozwoju zespołu metabolicznego. Najsilniejszy związek stwierdzono jednak w odniesieniu do sezonowych zmian masy ciała (r =0,2 p<0,001) oraz sezonowych zmian apetytu (r =0,12 p<0,001). Czynnikiem w największym stopniu redukującym szanse wystąpienia zespołu metabolicznego okazała się regularna aktywność fizyczna.
Autorzy pracy podkreślają, że zaburzenia funkcjonowania zegara biologicznego, przejawiające się m.in. wahaniami indeksu masy ciała, mogą być ważną wskazówką przy diagnozowaniu zespołu metabolicznego, a w przyszłości mogą nawet stanowić jeden z celów w terapii tego schorzenia.

Źródło: PLoS One 2008, 1: 1482.