Analitycy firmy Sequence dostarczają niezbitych dowodów, że polski system ochrony zdrowia pod względem wydatków na leczenie chorych na cukrzycę znajduje się na szarym końcu Europy. Jak ustawa refundacyjna wpłynęła na wydatki pacjentów z cukrzycą?
Ten artykuł czytasz w
ramach płatnej subskrypcji. Twoja prenumerata jest aktywna
Mimo objęcia refundacją analogów insulin długo działających oraz rozszerzenia wskazań refundacyjnych metforminy, od 2011 roku wydatki Narodowego Funduszu Zdrowia na leczenie pacjentów z cukrzycą zmniejszyły się o blisko 360 mln złotych w skali roku. Analitycy rynku zwracają uwagę, że pod względem wielkości wydatków Polska znajduje się na niechlubnym, szarym końcu państw UE. Dane z 2013 roku mówią, że średnie roczne wydatki na jednego pacjenta z cukrzycą wynoszą 1037 dolarów. To aż dziesięć razy mniej niż na leczenie tych chorych wydaje Norwegia, która jest europejskim liderem w tym zakresie.
Refundacyjna nadregulacja
Sytuacji polskich pacjentów nie poprawiło wejście w życie ustawy refundacyjnej, ponieważ to dzięki niej nastąpiło znaczące ograniczenie wydatków płatnika publicznego na refundację leków.
„Całkowite wydatki NFZ na leki w 2013 roku kształtowały się na poziomie o 1 mld zł niższym niż zakładał plan NFZ na ten rok i ok. 1,5 mld zł niższym niż w 2011 roku” — wylicza Stefan Bogusławski, partner i analityk w firmie Sequence.
Największe spadki wydatków na przestrzeni prawie trzech lat odnotowano w diagnostyce diabetologicznej — na paski stosowane w glukometrach wydano z budżetu NFZ o 280 mln złotych mniej. Ostatecznie na koniec 2013 roku ich refundacja wyniosła 394 mln złotych.
O ile można mówić o częściowym uporządkowaniu i racjonalizacji wydatków refundacyjnych, to dziwi fakt ustabilizowania na niskim poziomie wydatków NFZ na insulinoterapię. Pomimo objęcia refundacją w 2012 roku nowej grupy insulin, łączne wydatki NFZ na wszystkie rodzaje insulin zmalały o 75 mln złotych i w 2013 roku wyniosły 583 mln złotych.
Trudne prognozy
Stefan Bogusławski przyznaje, że przygotowywanie prognoz rynkowych w obszarze terapii cukrzycowych jest niezwykle trudne. „Z jednej strony insulinoterapia jest leczeniem koniecznym i przy rosnącej liczbie pacjentów, u których jest ona wdrażana, można spodziewać się stałego wzrostu wydatków zarówno NFZ, jak i pacjentów. Jednak to, na jakim będzie on poziomie, zależy od wielu czynników, przede wszystkim od potencjalnego rozszerzenia refundacji na preparaty, które obecnie nie są finansowane przez państwo lub poszerzenia wskazań refundacyjnych dla produktów refundowanych w wąskim zakresie” — wyjaśnia ekspert Sequence.
Jeśli natomiast chodzi o leczenie pacjentów z cukrzycą preparatami doustnymi, to tutaj dużą rewolucją może być wprowadzenie refundacji nowoczesnych leków inkretynowych. „W przypadku ich dopuszczenia oraz w zależności od wynegocjowanych wskazań refundacyjnych, wydatki na doustne preparaty diabetologiczne będą rosnąć, co przy jednoczesnym opóźnieniu wdrożenia insulinoterapii może przełożyć się na niższe w przyszłości wydatki w obszarze insulin” — wyjaśnia Stefan Bogusławski.
Dodatkowym czynnikiem sprzyjającym wzrostom na rynku preparatów doustnych będzie coraz liczniejsza grupa pacjentów z nietolerancją glukozy lub już rozwiniętą cukrzycą typu 2. Wydatki pacjentów, zarówno w przypadku leków doustnych, jak i insulin, powinny być na stabilnym poziomie.
Analitycy firmy Sequence dostarczają niezbitych dowodów, że polski system ochrony zdrowia pod względem wydatków na leczenie chorych na cukrzycę znajduje się na szarym końcu Europy. Jak ustawa refundacyjna wpłynęła na wydatki pacjentów z cukrzycą?
Mimo objęcia refundacją analogów insulin długo działających oraz rozszerzenia wskazań refundacyjnych metforminy, od 2011 roku wydatki Narodowego Funduszu Zdrowia na leczenie pacjentów z cukrzycą zmniejszyły się o blisko 360 mln złotych w skali roku. Analitycy rynku zwracają uwagę, że pod względem wielkości wydatków Polska znajduje się na niechlubnym, szarym końcu państw UE. Dane z 2013 roku mówią, że średnie roczne wydatki na jednego pacjenta z cukrzycą wynoszą 1037 dolarów. To aż dziesięć razy mniej niż na leczenie tych chorych wydaje Norwegia, która jest europejskim liderem w tym zakresie. Refundacyjna nadregulacja Sytuacji polskich pacjentów nie poprawiło wejście w życie ustawy refundacyjnej, ponieważ to dzięki niej nastąpiło znaczące ograniczenie wydatków płatnika publicznego na refundację leków.„Całkowite wydatki NFZ na leki w 2013 roku kształtowały się na poziomie o 1 mld zł niższym niż zakładał plan NFZ na ten rok i ok. 1,5 mld zł niższym niż w 2011 roku” — wylicza Stefan Bogusławski, partner i analityk w firmie Sequence.Największe spadki wydatków na przestrzeni prawie trzech lat odnotowano w diagnostyce diabetologicznej — na paski stosowane w glukometrach wydano z budżetu NFZ o 280 mln złotych mniej. Ostatecznie na koniec 2013 roku ich refundacja wyniosła 394 mln złotych.