Gruźlica utajona

W badaniu wzięło udział 847 pacjentów bez przeciwwskazań do leczenia rifampicyną i wymagających leczenia infekcji utajonej prątkiem gruźlicy. 422 chorych przyjmowało przez 9 miesięcy izoniazyd, natomiast 418 chorych stosowało przez 4 miesiące rifampicynę.

Ocenie poddano stopień działań niepożądanych. Stopień 3-4 powodował przerwanie stosowania leku i był głównym punktem końcowym. Pełne leczenie ukończyło w grupie rifampicyną 78% pacjentów, natomiast spośród leczonych izoniazydem 60%.

Leczenie rifampicyną prowadziło do mniejszej liczby istotnych działań niepożądanych oraz było lepiej tolerowane przez pacjentów niż zastosowanie izoniazydu. Jednak w pierwszej z grup dochodziło częściej do bezobjawowego obniżenia liczby płytek krwi i leukocytów.

Zdaniem naukowców, konieczne wydaje się jeszcze przeprowadzenie dużego badania porównującego skuteczność leczenia rifampicyną i izoniazydem.

Źródło: Ann Intern Med 2008;149(10):689-697