Problem z jesienną strategią resortu tkwi jednak gdzie indziej — jej interpretacja i wprowadzenie w życie okazały się bardziej skomplikowane, niż można było przypuszczać na etapie lektury rozporządzenia ministra. Nasze zastrzeżenia wzbudzają przede wszystkim narzędzia, jakie oddano do dyspozycji lekarzom rodzinnym, którzy chcą pacjenta skierować na test. Nie wszyscy chorzy, podejrzewający u siebie zakażenie, muszą udać się do gabinetu POZ. Mogą również samodzielnie wykonać test w punkcie wymazowym, a w przypadku dodatniego wyniku to specjalista chorób zakaźnych ustala dalszą drogę postępowania.

Do gabinetu lekarza rodzinnego trafiają w dużej mierze osoby o ograniczonej mobilności. Specjalista medycyny rodzinnej zleca wykonanie testu poprzez aplikację gabinet.gov.pl, a jest to narzędzie nadal dalekie od doskonałości. Skorzystanie z niego jest na razie technicznie skomplikowane i czasochłonne, a czas jest tym, czego lekarzowi rodzinnemu brakuje zwykle najbardziej. Nie opiekujemy się przecież wyłącznie osobami podejrzanymi o zakażenie SARS-CoV-2, ale chorymi cierpiącymi na mnóstwo innych schorzeń. Dodatkowo, gdy po badaniu fizykalnym podejrzenie zakażenia okazuje się mocno prawdopodobne, pacjent powinien być przewieziony transportem sanitarnym do miejsca, gdzie zostanie mu wykonany test lub do szpitala zakaźnego. Czas oczekiwania na specjalistyczny transport jest zazwyczaj długi, a większość placówek POZ nie jest wyposażona w izolatkę.

Strategia Ministerstwa Zdrowia spowodowała jak dotąd spory bałagan, a wiele instytucji korzysta z tego i zrzuca swoje dotychczasowe obowiązki na barki lekarzy rodzinnych. Mam nadzieję, że będzie czas i okazja na dyskusję o założeniach koncepcji walki z COVID-19 i dostosowanie jej do realiów praktyki lekarskiej.

PRZECZYTAJ TAKŻE: Jesienna strategia COVID-owa jeszcze do poprawki