Dzięki dostępnym obecnie lekom możemy prowadzić terapię przez długie lata, również pacjentek z rozsianym rakiem piersi. Chcemy, by mogły w tym czasie dalej pracować, funkcjonować w rodzinie, realizować swoje pasje. Już przy pierwszych rozmowach z pacjentką staram się zawsze ustalić, jak spędza swój dzień, co ją motywuje, co mogę zrobić, by była bardziej aktywna. Jeśli chce i czuje się na siłach, zachęcam, by jak najdłużej kontynuowała pracę. Sytuacja, w której chora jest cały czas w domu i rozmyśla o tym, co z nią będzie dalej, nie pomaga jej ani w życiu, ani w leczeniu.

Oczywiście szanuję każdą decyzję moich pacjentek, ale zawsze namawiam je, by starały się żyć z chorobą jak najnormalniej. 

Chore obawiają się leczenia przeciwbólowego, a przecież jest ono bardzo ważne dla ich komfortu życia.

Pacjentki nierzadko uważają, że przyjmowanie leków przeciwbólowych jest potwierdzeniem tego, że są poważnie chore. Zawsze wtedy tłumaczę, że leki są po to, by umożliwić zachowanie komfortu życia, żeby chora mogła nadal być aktywna. Gdy będzie bardziej aktywna, będzie też lepiej nastawiona na samo leczenie przeciwnowotworowe i będziemy dzięki temu mieć lepsze wyniki terapii. 

Na ile terapie są dopasowane do pacjentek? 

Onkolodzy mają dziś do dyspozycji wiele opcji leczenia. Mogą więc dopasowywać terapię do każdej konkretnej osoby. Na przykład w przypadku dużej grupy pacjentek chorujących na hormonozależnego raka piersi ważne jest, by nie zaczynać od razu od chemioterapii, ale od hormonoterapii podawanej najczęściej w formie doustnej bądź też domięśniowej. Jakość życia pacjentek leczonych w ten sposób jest zdecydowanie lepsza niż w przypadku chemioterapii. Dopiero gdy ta terapia jest nieskuteczna, gdy widzimy, że choroba postępuje dalej mimo stosowania różnych leków, musimy przejść na chemioterapię. 

Co ważne, pacjentka powinna uczestniczyć w podejmowaniu decyzji przy wyborze leczenia. W klinice, w której pracuję, od lat kładziemy nacisk na udział chorej w podejmowaniu decyzji o wyborze terapii. 

Chemioterapia dożylna czy doustna, jakie są ich zalety i wady?

Decydując się na wybór jednej z tych dwóch metod w pierwszej kolejności sprawdzamy, z jakim rodzajem raka mamy do czynienia i jaka substancja jest potrzebna do terapii w tego rodzaju raku. Gdy mamy już wybraną tę substancję i możemy ją podać dożylnie lub doustnie, rozmawiamy z pacjentką i wspólnie wybieramy metodę. 

Forma tabletkowa jest szybka i wygodna. Podanie dożylne trwa dłużej, więc ważną kwestią staje się czas spędzony w szpitalu na leczeniu. Priorytetem dla onkologa jest, by ten czas był jak najkrótszy. To plus zarówno dla pacjenta, jak i personelu medycznego. 

Największą zaletą leczenia metodą dożylną, z punktu widzenia lekarza, jest pewność, że chora dostała lek, i kontrola dawki. Z drugiej strony koniecznym warunkiem do jej stosowania jest dostęp dożylny, który nie zawsze jest możliwy. 

Chora, która przyjmuje lek sama, czuje większą kontrolę nad procesem leczenia i bardziej się w niego angażuje. Ryzykiem może być jednak to, że bardzo zdeterminowana pacjentka może, lecząc się w domu, zignorować działania niepożądane i kontynuować terapię, podczas gdy lekarz podając lek zdecydowałby w takim momencie na zatrzymanie leczenia.

Przy wyborze metody musimy więc zwrócić uwagę na wiele aspektów. Jednak podstawową kwestią, którą należy podkreślić, jest to, że forma dożylna i doustna mają taką samą skuteczność. 

 

Na podstawie materiałów Federacji Stowarzyszeń „Amazonki”, organizatora kampanii „Jest jak Jest — Mam Wybór”.