Kobieta bis

W przeszłości role obu płci były precyzyjnie określone. Rodzice i wychowawcy kierowali się jasnymi kryteriami męskości i kobiecości. Dzieci od wczesnych faz rozwoju dostawały zabawki typowe dla danej płci i określające przyszłe role, np. dziewczynkom dawano lalki, domki, wózki, a chłopcom żołnierzyki, koniki, samochodziki itp. Rozdzielenie płci obejmowało również świat baśni, zabaw, relacji między rówieśnikami. Niektóre dzieci ujawniały odmienne upodobania i zachowania, bardziej identyfikując się z płcią odmienną niż z własną. Chłopczyce i kobiecy chłopcy byli postrzegani przez rówieśników jako odmieńcy i nie zawsze przez nich akceptowani.

Później pojawiła się moda na eliminowanie różnic płci. Popularne stało się powiedzenie: Nikt nie rodzi się kobietą, lecz kobietą się staje. Podkreślało ono znaczenie socjalizacji płci. Ewolucja obyczajowości, wiążąca się ze zmianami w rolach płciowych, sprzyjała możliwości samorealizacji w wielu wariantach: zarówno mężczyzna, jak i kobieta mogli się realizować w roli męskiej, kobiecej, androgynnej. W niektórych kulturach dotąd akceptowana jest "trzecia płeć", mająca własną mitologię, obyczajowość, ubiór, zawody, zajęcia domowe itp.

Obecnie możliwości wyboru cech płci znacznie się rozszerzyły, np. są osoby zmieniające ciało — zgodnie z odczuwanymi potrzebami — dzięki możliwościom chirurgii plastycznej. Spotykamy zatem kobiety poddające się zabiegowi usunięcia piersi i to im wystarcza do poczucia szczęścia. Przykłady można mnożyć. Płeć biologiczna przestaje być przeznaczeniem — ważniejsza jest płeć psychiczna, tożsamość płciowa. Tradycyjne role męskie i kobiece stały się jednym z wariantów samorealizacji, kurczącym się zresztą na rzecz androginii, czyli współistnienia u danej osoby cech psychicznych obu płci. Modna obecnie idea partnerstwa zakłada równość praw i obowiązków, współpracę, wspólne wychowywanie dzieci, wymienność ról itd. Mężczyźni uczestniczą przy porodzie swoich dzieci, zajmują się nimi i gospodarstwem domowym. Dawne urlopy macierzyńskie zastąpiono rodzicielskimi. Zrównanie płci stało się faktem w wielu społecznościach. Tradycyjny rozdział płci nadal jednak istnieje w wielu regionach świata.

Obecnie jesteśmy świadkami nowej mody: wychowywania mężczyzn na kobiety bis, czynienia z nich "przyjaciółki", a nie partnera. Promocja tego modelu zaczyna się już od dzieciństwa. Typowe dla chłopców zabawki są eliminowane na rzecz "bezpłciowych". Pokolenia chłopców bawiły się żołnierzykami i atrapami broni, obecnie postrzeganymi jako kreujące agresywność. Przyszły mężczyzna ma być pacyfistą, nie wojownikiem. Ideałem staje się mężczyzna zddelikatny.olny do empatii, wczuwający się w stan psychiczny kobiety, współodczuwający z nią, rozumiejący, umiejący odczytywać jej potrzeby i oczekiwania, wspólnie z partnerką przeżywający ciążę i poród, menopauzę i inne stany.

Mężczyzna ma być uczuciowy, wrażliwy, subtelny, dyspozycyjny, delikatny, asertywny, otwarty, rozmowny, zdolny do dialogu na każdy temat, w łóżku nastawiony na zaspokojenie potrzeb partnerki i sprawiający jej satysfakcję z bycia z nim, a częstotliwość współżycia seksualnego ma być dostosowana do potrzeb kobiety. Jego są większe niż jej? Powinien w takim przypadku je powściągać. Masturbować się jednak nie powinien, bo to jest traktowane jako forma zdrady i nielojalności wobec partnerki. Z tych samych przyczyn nie powinien mieć kontaktu z pornografią.

Mężczyzna w roli kobiety bis staje się jej "przyjaciółką" i ma to sprzyjać doskonałej i harmonijnej jedności. Zrealizowany, ten piękny model ma jednak istotny mankament — partnerka zaczyna tracić pociąg i zainteresowanie seksualne swym psychicznym sobowtórem. I, co ciekawe, zaczyna odczuwać pociąg do cech męskich, ale u innych panów. Zaczyna jej brakować tych cech u partnera i z tego powodu ocenia go krytycznie, obwinia za brak bycia pociągającym dla niej.

Zwiększa się liczba związków, w których partnerka przestała odczuwać pożądanie i pociąg do partnera. W mediach to zjawisko też się stało zauważalne, ale przyczyn szuka się gdzie indziej: stres, przepracowanie, zmęczenie, antykoncepcja hormonalna, przesyt seksem itp. Oczywiste, że wymienione przyczyny też istnieją, ale nie w takim zakresie, jak się powszechnie sądzi. Jeżeli kobieta przestaje odczuwać pożądanie do swego psychicznego sobowtóra, któremu nic nie może zarzucić, to przecież musi sobie odpowiedzieć na pytanie: Co jest tego przyczyną? Stresy to dobre wyjaśnienie, a przecież nikomu ich nie brakuje.

Wychowywanie mężczyzn na kobietę bis prowadzi do jeszcze innych następstw. Jednym z nich jest zespół kuwady polegający na tym, że u ojca mającego się urodzić dziecka pojawiają się takie objawy jak u ciężarnej partnerki, np. wymioty, bóle brzucha, pociąg do pewnych pokarmów, przyrost wagi itd. Zespół ten, do niedawna istniejący w niewielu tradycyjnych kulturach, zaczyna się upowszechniać w krajach rozwiniętych. Dziecko ma zatem dwie matki. To dotyczy również opieki nad nim, z wyjątkiem karmienia piersią. W tym przypadku różnica płci okazuje się nie do pokonania. l