Lekarz poz odciąża specjalistów

W trosce o bezpieczeństwo chorego

Prof. Andrzej Steciwko, prezes Polskiego Towarzystwa Medycyny Rodzinnej:

Uważam głosy specjalistów kwestionujące możliwość leczenia chorych z cukrzycą czy chorobami serca na poziomie poz za nieporozumienie. Być może jest to spojrzenie kardiologa, który ma złe doświadczenia ze współpracującym z nim lekarzem poz. Nie mogę tego wykluczyć. Ale wyjątki nie mogą tworzyć reguły, nie mogą zmieniać klarowności systemu opieki nad pacjentem.

Choroby serca i naczyń, jak również cukrzyca, są chorobami społecznymi. Lekarze rodzinni są do ich diagnozowania i leczenia odpowiednio przygotowani pod względem teoretycznym i praktycznym w ramach programu specjalizacyjnego z medycyny rodzinnej, zakończonego egzaminem sprawdzającym ich kwalifikacje.

Potem swoje umiejętności pogłębiają, bo obowiązuje ich ciągłe doskonalenie pospecjalizacyjne. Szkolenia dla nich prowadzą kardiolodzy, diabetolodzy, hipertensjolodzy, ustalany jest wspólnie tzw. zakres kompetencji i współpracy lekarzy poz ze specjalistami.
Część zespołów poz nadal funkcjonuje w oparciu o lekarzy bez specjalizacji z medycyny rodzinnej, ale bardzo często pracują tam interniści i pediatrzy, część z nich ma II stopień specjalizacji z interny, który uprawnia do prowadzenia większości jednostek chorobowych kardiologicznych i diabetologicznych.

Zdajemy sobie sprawę, że lekarze rodzinni nie zastąpią specjalistów. W sytuacjach trudnych lub skomplikowanych, wymagających pogłębionej diagnostyki, pacjenci będą zawsze kierowani dalej, tzn. do kardiologa, hipertensjologa czy diabetologa. Natomiast skierowanie wszystkich pacjentów, przy obecnych 3-4-miesięcznych kolejkach do specjalistów, spowodowałoby paraliż opieki nad chorymi. Trzeba być naprawdę zdrowym, żeby czekać 3 miesiące na wizytę u kardiologa. Pacjent chory wymaga szybkiej diagnostyki i dobrej terapii, i to powinien mu zapewnić lekarz poz, zwłaszcza lekarz rodzinny. Do lekarza pierwszego kontaktu nie czeka się na ogół dłużej niż jeden dzień. Tego typu zabezpieczenie jest stosowane na całym świecie i sprawdza się.

Podsumowując - choroby układu krążenia i cukrzyca są obecnie tak częste, że nie wyobrażam sobie, aby mieli zajmować się tymi schorzeniami wyłącznie specjaliści - przy obecnym poziomie kontraktowania pacjent czekałby na wizytę kilka lat. Natomiast ważną rolą specjalistów jest wsparcie merytoryczne lekarzy rodzinnych w tym zakresie i okresowe konsultacje pacjentów leczonych w poz, a także przejmowanie pacjentów wymagających diagnostyki i leczenia specjalistycznego.

Zwiększona stawka kapitacyjna ma m.in. umożliwić częstsze wykonywanie badań laboratoryjnych u tych pacjentów oraz zachęcić lekarzy do większego nadzoru nad chorym przewlekle. Pamiętajmy bowiem, że lekarz poz otrzymuje zwiększoną stawkę kapitacyjną za danego pacjenta pod warunkiem, że zgłosi się on do gabinetu co najmniej raz na 3 miesiące w związku ze swoją chorobą zasadniczą, tj. chorobą układu krążenia lub cukrzycą. Dzięki temu jest regularnie badany.

Podstawowa stawka kapitacyjna, która - przypominam - wynosi obecnie 8 zł za miesiąc za pacjenta nie pozwala w wystarczający sposób zapewnić kompleksowej opieki nad tymi chorymi. Tak więc to, co robi w tej chwili NFZ, czyli premiowanie lekarzy poz zwiększoną stawką kapitacyjną za leczenie pacjentów z chorobami społecznymi oraz za profilaktykę zapewniającą systematyczne badania kontrolne pacjentów z grupy wysokiego ryzyka, jest bardzo słuszne. Przecież wszystkim nam zależy na tym, żeby społeczeństwo było zdrowsze, czuło się pewniej i miało zabezpieczoną opiekę medyczną na co dzień.


Czytaj też inne artykuły i opinie na ten temat:
Medycynie rodzinnej grozi kryzys
Okiem lekarza rodzinnego cz.1
Okiem lekarza rodzinnego cz.2
Medycyna rodzinna umiera
Nie każdy może pracować w po
Primary care to nie tylko poz
Gdyby państwo chciało pomóc
Okiem lekarza rodzinnego cz.2