Mepolizumab w astmie

Zgodnie z wynikami randomizowanego i podwójnie zaślepionego badania opublikowanego w marcowym wydaniu New England Journal of Medicine mepolizumab skutecznie zredukował liczbę zaostrzeń astmy związaną z eozynofilią w plwocinie.

W przeprowadzonym przez kanadyjskich naukowców badaniu wzięło udział 20 pacjentów z utrzymującą się eozynofilią w plwocinie i objawami oddechowymi, mimo podawanego leczenia prednizonem. Mepolizumab przyjmowało 9 pacjentów, podczas gdy placebo otrzymywało 10.

Do zaostrzeń astmy doszło 12-krotnie w grupie placebo, natomiast wśród pacjentów leczonych mepolizumabem tylko jeden doświadczył zaostrzenia astmy (p=0,002). Zastosowanie przeciwciała wiązało się zawsze z istotnym zmniejszeniem liczby eozynofilów we krwi i w plwocinie, pozwalało także na zmniejszenie dawki stosowanego prednizonu średnio o 83,8%.

W drugim artykule opublikowanym w tym samym wydaniu czasopisma czytamy o zmniejszeniu liczby zaostrzeń w przebiegu opornej astmy eozynofilowej leczonej mepolizumabem. Doniesienia angielskich lekarzy dotyczą dodatkowo znaczącej poprawy jakości życia ocenianej za pomocą kwestionariusza AQLQ u pacjentów otrzymujących przeciwciało w porównaniu do grupy placebo.

Wyniki obydwu badań świadczą o znaczącej roli eozynofilii w patogenezie zaostrzeń astmy. Farmakologiczna redukcja liczby eozynofilów we krwi i plwocinie, za pomocą mepolizumabu, przynosi bardzo korzystne efekty kliniczne. Jednocześnie leczenie takie nie wiąże się z poważnymi działaniami niepożądanymi.

Źródło: NEJM 2009; 360(10):973-984 i 985-993.