Najbardziej rozległy przeszczep twarzy w historii

Pacjentem był 41-letni strażak, Patrick Hardison, który w 2001 r. uległ wypadkowi w czasie akcji. Kiedy zawalił się na niego sufit w płonącym domu, poparzenia objęły twarz, głowę, szyję i część tułowia strażaka. Mimo 70 zabiegów, Patrick nie odzyskał zdolności do całkowicie samodzielnego życia. Dawcą został 26-latek, ofiara innego wypadku.

Z pomocą przyszedł strażakowi zespół kierowany przez prof. Eduardo D. Rodrigueza, który przeprowadził już przeszczep twarzy w 2012 r.

Przeprowadzona tego lata operacja trwała 26 godzin i wymagała współpracy ponad 100 osób. Lekarze przeszczepili w niej twarz, skórę głowy, fragmenty kości i cały nos, powieki razem z poruszającymi nimi mięśniami, a także uszy i kanały słuchowe. Transplantacja powiek i mięśni prawdopodobnie pozwoliła uratować wzrok Patricka.

W zabiegu pomogły nowe zdobycze informatyki i inżynierii. Na podstawie obrazów z tomografii komputerowej opracowano cyfrowe modele, które później zostały wydrukowane. To pomogło zaplanować procedurę.

Już w trakcie operacji pojawiły się pierwsze oznaki sukcesu - wargi i uszy nowej twarzy nabrały wyraźnego koloru, co oznaczało powrót krążenia. Wkrótce włosy na głowie i na twarzy zaczęły rosnąć, po 3 dniach pacjent mógł mrugać, po tygodniu siadał, a po 3 miesiącach wraca do codziennych aktywności.