Kto jest beneficjentem państwa fundacji?

W realizowanych przez nas projektach przyjmujemy osoby o różnym stopniu i rodzaju niepełnosprawności, m.in. osoby z zaburzeniami psychicznymi. Wśród uczestników projektu są osoby ze zdiagnozowaną schizofrenią paranoidalną, które zgłaszając się do nas absolutnie nie wierzyły, że uda im się znaleźć zatrudnienie na otwartym rynku pracy. Byli pełni obaw, jak zareagują na nich pracodawcy, jeśli dowiedzą się o diagnozie, jak będą odbierani przez współpracowników, jak poradzą sobie w nowym miejscu. U wielu osób była to praca od podstaw, zaczynając od higieny osobistej, po podstawowe umiejętności komunikacyjne z drugim człowiekiem. Są też osoby chore z wyższym wykształceniem, mające długie okresy remisji, wypracowane strategie radzenia sobie z objawami wytwórczymi, wysokie kompetencje społeczno-zawodowe. Nasz projekt to wsparcie trenera pracy, który poszukuje z nimi zatrudnienia, przygotowuje do procesu rekrutacyjnego, wspiera podczas rozmów rekrutacyjnych, monitoruje zatrudnienie, pomaga rozwiązywać sytuacje problemowe, realizuje szkolenia stanowiskowe. Dodatkową formą pomocy jest wsparcie psychologa, który pomaga w zwiększeniu świadomości swoich objawów, strategii radzenia sobie z nimi. 

Czy podopieczni fundacji znaleźli zatrudnienie? 

Większość tak. Mają możliwość awansu. Poznają nowych znajomych, zakładają rodziny. Żyją tak samo jak inni ludzie. Nagle zaczynają wierzyć, że pomimo choroby, której w dużej mierze nie da się wyleczyć, a tylko zminimalizować objawy, mogą spełniać swoje marzenia, aktywnie żyć. W ramach projektu realizujemy warsztaty grupowe z zakresu psychologii społecznej, aktywizacji społeczno-zawodowej, treningi antydyskryminacyjne, warsztaty filmowe. Mają one dużą wartość. To tam nawiązują się silne relacje, uczestnicy wymieniają się doświadczeniami zawodowymi, chorobowymi, tworzą swoistą grupę wsparcia, zdobywają i poszerzają wiedzę i kompetencje społeczno-zawodowe.

Czy projekt zakłada wsparcie rodzin? 

Niestety nie, jednak my to robimy w formie dodatkowej, dla tych, którzy proszą o wsparcie, albo w sytuacjach konfliktowych, wpływających znacząco na funkcjonowanie naszych beneficjentów. Robimy to w formie wolontarystycznej. Kiedy pojawia się choroba w rodzinie, a tym bardziej choroba psychiczna, wpływa ona na każdego członka rodziny. Rodzice często pytają, co mogą zrobić, by pomóc swoim dorosłym dzieciom w usamodzielnieniu się, co robić w sytuacji, gdy nie biorą leków. Pytań i wątpliwości jest bardzo wiele. Często też to rodzina, która do tej pory trzymała pod kloszem zmagające się z chorobą psychiczną dziecko, odczuwa duży dyskomfort i zmianę systemu w momencie, gdy osoba chora zaczyna sobie radzić, jest bardziej samodzielna, wybiera spotkanie ze znajomymi, zajęcia dodatkowe, a nie siedzenie w domu. Wówczas do takiej zmiany trzeba też przygotować całą rodzinę. Warto pamiętać, że osoby z zaburzeniami psychicznymi mają takie same potrzeby, prawa, marzenia jak każdy z nas.