Rak płuca - przełomowe wyniki badań przyczynią się do zmiany paradygmatu postępowania [ASCO 2024]

Podczas tegorocznego kongresu Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej w Chicago (31 maja - 4 czerwca) przedstawiono przełomowe wyniki dwóch badań dotyczących leczenia raka płuca, które przyczynią się do zmiany paradygmatu postępowania. O ich randze świadczy fakt, że zostały zaprezentowane podczas sesji prezydenckiej.

Badanie LAURA: ozymertynib wydłużył czas wolny od progresji NDRP

– Pierwsze z nich to badanie o akronimie LAURA, które jest dedykowane chorym z niedrobnokomórkowym rakiem płuca w stopniu zaawansowania miejscowego, którzy nie kwalifikują się do leczenia operacyjnego (głównie pacjenci z nowotworem w III stopniu zaawansowania), ale do radykalnej radiochemioterapii. Dodatkowo mają potwierdzoną mutację w genie kodującym receptor naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) – delecję w egzonie 19 lub substytucję w egzonie 21 - powiedział prof. dr hab. n. med. Dariusz M. Kowalski, kierownik Oddziału Zachowawczego Kliniki Nowotworów Płuca i Klatki Piersiowej Narodowego Instytutu Onkologii im. Marii Skłodowskiej-Curie – Państwowego Instytutu Badawczego w Warszawie, sekretarz generalny Polskiej Grupy Raka Płuca, dodając, że zdecydowaną większość, bo 90 proc. omawianej grupy chorych stanowią ci z NDRP o typie gruczołowym.

Ekspert, przybliżając schemat badania, wyjaśnił, że po zakończonym leczeniu radykalnym metodą radiochemioterapii, chorzy zostali przydzielani losowo do dwóch grup. W ramach leczenia konsolidującego pierwsza grupa otrzymywała placebo, a druga - ozymertynib, czyli inhibitor EGFR trzeciej generacji.

– Wyniki badania są spektakularne. Ozymertynib spowodował prawie ośmiokrotne wydłużenie mediany czasu wolnego od progresji choroby - w grupie otrzymującej lek wyniosła ona 39 miesięcy, a w grupie, która przyjmowała placebo - 5,6 miesiąca. To znaczy, u pacjentów otrzymujących placebo po średnio 6 miesiącach dochodziło do wznowy choroby, a u pacjentów, u których zastosowano ozymertynib - po 40 miesiącach. Różnica jest więc znamienna - powiedział prof. Dariusz M. Kowalski, dodając, że różnica jest znamienna również w aspekcie odsetka przeżyć rocznych i dwuletnich.

– Wyniki badania LAURA zostały przyjęte przez uczestników kongresu owacją na stojąco, co na kongresach onkologicznych, a w szczególności na ASCO, zdarza się bardzo rzadko - zwrócił uwagę ekspert.

– Czekamy więc na rejestrację - kontynuował - ozymertynibu w leczeniu uzupełniającym po radiochemioterapii u omawianej grupy chorych.

Jednocześnie przypomniał, że ozymertynib jest już stosowany w leczeniu uzupełniającym u chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca typu gruczołowego (albo z przewagą typu gruczołowego) w stopniu od IB do IIIA, którzy zostali zoperowani radykalnie, z oceną stopnia doszczętności resekcji R0, z potwierdzoną mutacją w genie kodującym receptor naskórkowego czynnika wzrostu (EGFR) – delecja w egzonie 19 lub substytucja w egzonie 21. Polscy pacjenci również mają dostęp do takiego leczenia.

Badanie ADRIATIC: korzyści z terapii durwalumabem u pacjentów z DRP

Kolejny przełom przyniosło badanie o akronimie ADRIATIC, które objęło chorych na drobnokomórkowego raka płuca.

– Drobnokomórkowy rak płuca stanowi ok. 20 proc. wszystkich nowotworów płuca. W 80 proc. przypadków nowotwór w momencie rozpoznania jest już w stadium rozsiewu. Jedynie 20 proc. pacjentów z drobnokomórkowym rakiem płuca kwalifikuje się do leczenia radykalnego - radiochemioterapii. Badanie ADRIATIC dotyczy tej ostatniej populacji chorych. Po zakończonym leczeniu radykalnym przydzielono ich losowo do dwóch grup i w ramach terapii uzupełniającej przez 3 lata otrzymywali albo placebo, albo durwalumab, czyli przeciwciało monoklonalne, skierowane przeciwko ligandowi dla receptora programowanej śmierci 1, czyli anty-PD-L1 - przybliżył schemat badania prof. Dariusz M. Kowalski.

W tym przypadku również uzyskano spektakularne efekty:

– Durwalumab przyczynił się do podwojenia całkowitego czasu przeżycia w tej wysoce źle rokującej populacji chorych. Wyniki tego badania także zostały przyjęte przez uczestników kongresu ASCO owacją na stojąco. Leczenia drobnokomórkowego raka płuca powoli wchodzi w erę leczenia innowacyjnego - podsumował.

Badanie CROWN: lorlatynib skuteczny w NDRP z rearanżacją w genie ALK

Podczas kongresu Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej zaprezentowano także wyniki badania o akronimie CROWN. Były one już publikowane na łamach pisma „Journal of Clinical Oncology” oraz „The Lancet Respiratory Medicine”, a więc w dwóch bardzo wysoko impaktowanych czasopismach.

– Badanie CROWN jest specyficzne, bo dedykowane bardzo wąskiej populacji chorych z niedrobnokomórkowym rakiem płuca z rearanżacją w genie ALK. Stanowią oni 5 proc. wszystkich chorych na niedrobnokomórkowego raka płuca - wyjaśnił prof. Dariusz M. Kowalski.

W badaniu tym u omawianej grupy chorych zastosowano w pierwszej linii leczenia albo lorlatynib - jedyny inhibitor kinazy tyrozynowej ALK trzeciej generacji, albo kryzotynib - inhibitor kinazy tyrozynowej ALK pierwszej generacji.

– Nie mamy jeszcze danych dotyczących całkowitego czasu przeżycia, ale mamy dane z obserwacji wieloletniej, dotyczące mediany czasu wolnego od progresji. Okazało się, że po pięciu latach terapii u 60 proc. chorych otrzymujących lorlatynib nadal nie było progresji choroby nowotworowej. W grupie stosującej kryzotynib odsetek ten wynosił 8 proc. Różnica jest więc prawie 10-krotna - przytoczył wyniki badania prof. Dariusz M. Kowalski.

Zwrócił przy tym uwagę, że populacja chorych na NDRP z rearanżacją w genie ALK jest bardzo specyficzna, ponieważ są to z reguły chorzy w młodszym wieku - od 30. do 50 roku życia. Bardzo często są to kobiety, osoby nigdy niepalące.

– Jest to także populacja chorych, w której występuje skłonność do powstawania przerzutów do ośrodkowego układu nerwowego. Oceniamy, że pojawią się one na którymś etapie rozwoju nowotworu albo leczenia u prawie 70 proc. chorych. Należy także podkreślić, że pacjenci z przerzutami do ośrodkowego układu nerwowego są najgorzej rokującą grupą spośród wszystkich chorych na raka płuca, u których doszło do przerzutów do narządów odległych - wyjaśnił ekspert.

– W badaniu CROWN wykazano, że lorlatynib doskonale penetruje do ośrodkowego układu nerwowego i dlatego znamiennie redukuje ryzyko rozwoju takich przerzutów u osób, które ich pierwotnie nie miały - o ponad 90 proc. A w populacji chorych, którzy pierwotnie mieli przerzuty do ośrodkowego układu nerwowego, lorlatynib redukuje ryzyko ich nawrotu aż o 98 proc. - podsumował prof. Dariusz M. Kowalski.