Sen i depresja u dzieci

W badaniu przeprowadzonym m.in. w Kings College w Londynie uczestniczyło 300 par bliźniąt. Gdy dzieci miały 8 i 10 lat lat, ich rodzice odpowiadali na pytania związane z snem.

W ankietach Child Sleep Habits Questionnaire uwzględniono takie problemy jak niechęć do kładzenia się spać, przeciągające się zasypianie, nieprawidłowa długość snu, zgrzytanie zębami i mówienie przez sen, lunatykowanie, koszmary i leki nocne, bezdech senny oraz senność w ciągu dnia świadcząca o niedostatecznym śnie nocnym.

Dzieci zostały poproszone o wypełnienie kwestionariuszy Children’s Depression Inventory dotyczących objawów depresji. Ankiety te obejmowały sferę emocjonalną, intelektualną i behawioralną rozwoju dziecka.

Wykonana analiza statystyczna ujawniła korelację pomiędzy kłopotami ze snem w wieku 8 lat z objawami depresji w wieku 10 lat. Nie stwierdzono natomiast zależności odwrotnej.

Mimo że badanie prowadzono w grupie bliźniąt, nie udało się jednoznacznie określić, które czynniki przeważają w rozwoju depresji u dzieci: predyspozycje genetyczne czy wpływ wychowania i otoczenia.
Badanie potwierdziło natomiast, że wczesne leczenie zaburzeń snu może chronić dzieci przed późniejszymi zaburzeniami nastroju.

Autorzy przypominają, że depresja u dziecka wpływa negatywnie na jego rozwój emocjonalny i społeczny oraz przyczynia się do problemów z nauką.