Struny głosowe z laboratorium

Badacze podkreślają, że do klinicznych zastosowań wiedzie jeszcze długa droga, ale mówią o stworzeniu do tego solidnej podstawy.

Autorzy eksperymentu wykorzystali tkankę pobraną od zmarłych osób, wyizolowali z niej komórki i rozsiali je na trójwymiarowej strukturze, podobnej do tej, jakiej używa się do laboratoryjnej hodowli skóry.

Na wyniki nie musieli długo czekać. Po około dwóch tygodniach komórki utworzyły giętką a zarazem wytrzymałą tkankę. Wewnątrz znajdowała się tkanka łączna, a na zewnątrz nabłonek, który zaczął tworzyć naturalną barierę ochronną.

Potem przyszedł czas na testy. Analiza proteomiczna pokazała, że komórki wyhodowanej tkanki produkują podobne białka, jak komórki tkanki naturalnej. Udało się także osiągnąć podobne do naturalnych właściwości fizyczne. Była jednak pewna różnica. Wyhodowane włókna miały prostszą budowę niż naturalne, ale uczeni twierdzą, że można się tego spodziewać, gdyż struny głosowe rozwijają się jeszcze wiele lat po narodzinach.

W kolejnym etapie badacze wszczepili część wyhodowanych strun na jedną stronę krtani pobranej od psa i przepuścili przez nią powietrze. Badania obrazowe drgań narządu i analiza akustyczna pokazały, że struny działały podobnie do naturalnego pierwowzoru.

Kolejny sukces uczeni osiągnęli po wszczepieniu tkanki myszom z ludzkim układem odpornościowym. Okazało się, że nie wywołała ona odpowiedzi immunologicznej. Badacze sądzą, że struny głosowe, podobnie jak rogówka mogą naturalnie unikać odrzucenia przez układ odpornościowy.

Ze względu na trudność w uzyskaniu zdrowych strun głosowych do pobrania komórek, przyszła hodowla prawdopodobnie opierać się będzie na komórkach macierzystych, np. pobranych ze szpiku - twierdzą uczeni. Trwają już badania nad odpowiednim pobudzaniem komórek za pomocą czynników fizycznych takich jak drgania, w specjalnych bioreaktorach odtwarzających warunki panujące w krtani.