Zmiany w Kodeksie Etyki Lekarskiej. Co proponuje NIL?

W Naczelnej Izbie Lekarskiej trwają prace nad nowelizacją Kodeksu Etyki Lekarskiej. Prowadzi je Komisja Etyki Lekarskiej Naczelnej Rady Lekarskiej. Na zgłoszenia, uwagi i komentarze do omówień Komisja Etyki Lekarskiej będzie czekać do stycznia 2024 r.

Przygotowana przez Komisję KEL NRL propozycja zmiany art.7. brzmi:

W szczególnie uzasadnionych wypadkach lekarz może nie podjąć się lub odstąpić od leczenia pacjenta, z wyjątkiem przypadków, gdy zachodzi niebezpieczeństwo utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia. Nie podejmując albo odstępując od leczenia, lekarz winien wskazać choremu inną możliwość uzyskania pomocy lekarskiej, a także poinformować pacjenta o stopniu pilności skorzystania z tej możliwości.

Aktualnie art.7. brzmi zaś:

W szczególnie uzasadnionych wypadkach lekarz może nie podjąć się lub odstąpić od leczenia chorego, z wyjątkiem przypadków niecierpiących zwłoki. Nie podejmując albo odstępując od leczenia, lekarz winien wskazać choremu inną możliwość uzyskania pomocy lekarskiej.

Argumentacja zmian art. 7. Komisji KEL NRL:

Najważniejszym nakazem etycznym lekarza jest maksyma: Salus aegroti suprema lex esto. Z tej powinności etycznej lekarza wynika obowiązek leczenia chorych i udzielania im pomocy w miarę posiadanych kompetencji zawodowych i niepozostawiania ich bez najlepszej dostępnej opieki. Wynika z niej również obowiązek minimalizowania szkód dla pacjenta wyrażony w zasadzie: primum non nocere.

W pewnych sytuacjach lekarz może nie podjąć się opieki nad pacjentem lub odstąpić od leczenia pod warunkiem, że pacjent nie znajduje się w stanie zagrożenia utratą życia, ciężkim uszkodzenia ciała lub ciężkim rozstrojem zdrowia. Sytuacje, w których lekarzowi wolno nie podjąć się opieki nad pacjentem, można podzielić na dwa rodzaje.

Po pierwsze, lekarz może nie posiadać odpowiednich kompetencji, aby podjąć leczenie określonego rodzaju. W takim przypadku nie tylko ma prawo, ale wręcz obowiązek nie podjąć leczenia i zwrócić się do osoby kompetentnej o pomoc i przejęcie opieki nad pacjentem, o ile osoba taka jest dostępna. W oczekiwaniu na pomoc osoby bardziej kompetentnej powinien udzielać pacjentowi pomocy w zakresie swoich kompetencji. Postępowanie takie jest podyktowane bezwzględnym obowiązkiem minimalizowania szkód dla pacjenta.

Po drugie, lekarz może nie podjąć leczenia ze względu na sprzeciw sumienia, o ile niepodjęcie leczenia nie spowoduje niebezpieczeństwa utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia. Lekarz pozostający w stosunku podległości służbowej ma obowiązek poinformowania o zaistnieniu takiej kolizji sumienia swojego przełożonego, który ma obowiązek zapewnienia pacjentowi właściwej pomocy.

Powiązane artykuły KEL:

Art.10 1. Lekarz nie powinien wykraczać poza swoje umiejętności zawodowe przy wykonywaniu czynności diagnostycznych, zapobiegawczych, leczniczych i orzeczniczych.

2. Jeżeli zakres tych czynności przewyższa umiejętności lekarza winien zwrócić się do bardziej kompetentnego kolegi. Nie dotyczy nagłych wypadków i ciężkich zachorowań, gdy zwłoka może zagrażać zdrowiu lub życiu chorego

Art.69 Lekarz nie może odmówić pomocy lekarskiej w przypadkach niebezpieczeństwa utraty życia, ciężkiego uszkodzenia ciała lub ciężkiego rozstroju zdrowia, jeśli pacjent nie ma możliwości uzyskania jej ze strony instytucji powołanych do udzielania pomocy.

PRZECZYTAJ TAŻKE: Błąd medyczny - czy odpowiedzialność zawsze ponosi tylko lekarz?