Apiksaban w migotaniu przedsionków

Antagoniści witaminy K (AVK) u pacjentów z migotaniem przedsionków redukują ryzyko udaru o około dwie trzecie oraz dają największe korzyści u osób z udarem lub TIA w wywiadzie. Jednak przynajmniej jedna trzecia pacjentów z migotaniem przedsionków nie jest leczona AVK ze względu na ograniczenia związane ze stosowaniem tego leku. Osoby te mają często podawaną aspirynę, która redukuje ryzyko udaru o około jedną piątą i jest związana z mniejszym krwawieniem (systemowym i wewnątrzczaszkowym) niż AVK. Apiksaban jest nowym, bezpośrednim inhibitorem czynnika Xa, który został porównany z aspiryną w badaniu klinicznym AVERROES z udziałem 5999 pacjentów. Wykazano w nim, że redukuje ryzyko udaru o połowę bez zwiększenia częstości krwawień. Obecnie międzynarodowi badacze pod przewodnictwem prof. H-C Dienera ze Szpitala Uniwersyteckiego w Essen zawęzili grupę badaną do osób z udarem lub TIA w wywiadzie.
W badaniu AVERROES pacjenci z migotaniem przedsionków, którzy mieli przeciwwskazania do terapii AVK zostali w sposób zrandomizowany przypisani do otrzymywania apiksabanu (5mg dwa razy dziennie) lub aspiryny (81-324 mg na dzień). Po zawężeniu badanej kohorty do osób z TIA lub udarem w wywiadzie, w grupie otrzymującej apiksaban (n=390) odnotowano 10 przypadków udarów (ryzyko = 2,4 proc.), natomiast w grupie otrzymującej aspirynę (n=374) odnotowano 33 udary (ryzyko = 9,2 proc.). U osób bez TIA lub udaru w wywiadzie odnotowano odpowiednio 41 i 80 przypadków udarów (ryzyko odpowiednio 1,2 proc. i 3,1 proc.). Jednak biorąc pod uwagę fakt, że osoby z udarem lub TIA w wywiadzie mają większe ryzyko ponownego udaru, to – zdaniem autorów analizy - całkowita korzyść z zastosowania tego leku jest większa w tej grupie pacjentów.



Źródło: Lancet Neurology 2012; 11:225-31.