Atorwastatyna a zawały serca

Analizą retrospektywną objęto prawie 220 tys. pacjentów bez chorób sercowo-naczyniowych, u których między styczniem 2003 a wrześniem 2005 r. rozpoczęto terapię statynami. Atorwastatynę (Lipitor, Sortis, Pfizer) w dawce 10 lub 20 mg dziennie przyjmowało około 170 tys. pacjentów, a simwastatynę w dawce 20 lub 40 mg dziennie ponad 50 tys. osób. Pacjentów obserwowano średnio przez 1,5 roku. Oceniano liczbę hospitalizacji z powodu zawału serca, występowanie bólów dławicowych, choroby wieńcowej, udarów, przemijającego niedokrwienia mózgu, chorób naczyniowych, a także liczbę zabiegów rewaskularyzacji wieńcowej. Wszystkie te zdarzenia zdefiniowano jako incydenty sercowo-naczyniowe. Ponieważ pacjenci nie byli randomizowani do dwóch przeciwstawnych grup, w końcowej analizie statystycznej uwzględniono podstawowe czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego, jak wiek, płeć i współistniejące schorzenia.
Wykazano, że pacjenci stosujący atorwastatynę mają o 12 proc. niższe relatywne ryzyko wystąpienia incydentów sercowo-naczyniowych niż pacjenci leczeni simwastatyną. Analizując występowanie poszczególnych incydentów okazało się, że największa różnica dotyczy prawdopodobieństwa zawału serca (15 proc. na korzyść atorwastatyny) oraz częstości wykonywania rewaskularyzacji wieńcowej (redukcja ryzyka relatywnego wyniosła w grupie atorwastatyny w porównaniu z grupą simwastatyny 12 proc.). Nie zaobserwowano istotnej statystycznie różnicy pomiędzy grupą atorwastatyny i simwastatyny pod względem występowania udarów oraz przemijającego niedokrwienia mózgu.
Badanie to po raz kolejny dowiodło korzystnego wpływu atorwastatyny na ryzyko incydentów sercowo-naczyniowych.

Źródło: Clin. Therap. 14 stycznia 2008 online.