„Lekarze poz coraz częściej zwracają uwagę na życie seksualne pacjenta. Wbrew pozorom, nie jest trudno nawiązać kontakt z pacjentem, szczególnie jeżeli jest już nam znany. Zwykłe pytanie zadane podczas wizyty pozwoli przełamać wstyd i się otworzyć. Powiedzmy po prostu np. „Wielu mężczyzn zgłasza problemy z przedwczesnym wytryskiem, jak jest w pana przypadku? To częsty problem u pacjentów z cukrzycą czy nadciśnieniem — problem, który można leczyć”.

Powinniśmy mówić o życiu seksualnym pacjentów i pamiętać, że przedwczesny wytrysk może być objawem innych chorób, np. cukrzycy, która jest tak powszechna” — podkreśla dr Jan Karol Wolski, urolog, ekspert kampanii „Nie tylko moment”.

Pacjenta warto poddać głębszej diagnostyce, spróbować wyleczyć go z chorób, które mogą wpływać na potencję, lub przynajmniej odpowiednio je kontrolować i dopiero wtedy rozpocząć terapię PW. Wtórny przedwczesny wytrysk może mieć związek z chorobami endokrynologicznymi (np. nadczynność tarczycy) lub urologicznymi, warunkami anatomicznymi (krótkie wędzidełko, nadwrażliwość żołędzi, stulejka), zaburzeniami neurologicznymi, psychologicznymi lub problemami w związku czy traumatycznymi doświadczeniami seksualnymi. Może również być skutkiem ubocznym działania leków.

Jednym z czynników ryzyka PW jest m.in. zapalenie gruczołu krokowego. Leczenie zapalenia prostaty (np. za pomocą antybiotyków) zwykle przywraca normalny wytrysk, zaś zaniechanie leczenia może po pewnym czasie nasilić problem. Zdarza się, że przedwczesny wytrysk występuje u mężczyzn tylko w kontaktach z jedną konkretną partnerką. W takich przypadkach jest najprawdopodobniej rezultatem problemów psychologicznych, związanych z partnerką.

Lekarze rodzinni powinni również pamiętać o różnicach pomiędzy przedwczesnym wytryskiem a zaburzeniami erekcji. Przedwczesny wytrysk bywa mylony z zaburzeniami wzwodu (erectile dysfunction, ED). Jednak PW i ED to zupełnie inne zaburzenia.