Glikemia u dializowanych cukrzyków

Zagadnienie niewłaściwej terapii cukrzycy w tej grupie pacjentów oraz czynników niezależnych wpływających na jej efektywność podjęli badacze kanadyjscy z Queen's University w Kingston. W badaniach uczestniczyło 100 chorych na cukrzycę typu 1 lub 2, wymagających regularnej hemodializy. Skuteczność długotrwałej kontroli glikemii określano na podstawie procentowego udziału hemoglobiny glikowanej (HbA1C). Zgodnie z normami Kanadyjskiego i Amerykańskiego Towarzystwa Diabetologicznego, kontrolę glikemii uznano za niewystarczającą przy HbA1C >0,07.
Przeprowadzone analizy wykazały, że aż u 57 proc. pacjentów długotrwała kontrola glikemii była nieodpowiednia. W tej grupie, w porównaniu z grupą o HbA1C mniejsze lib równe 0,07, stwierdzono wyższy udział pacjentów poddawanych terapii insulinowej (81,5 proc. wobec 58,7 proc., p=0,01), niższe dawki podawanej erytropoetyny (średnio 6,95 wobec 11,87 jednostek/tydzień, p<0,01) oraz dłuższy okres trwania zdiagnozowanej cukrzycy (średnio 23,6 wobec 14,7 lat, p<0,01). W obu grupach nie stwierdzono istotnej statystycznie różnicy w typach występującej cukrzycy. Wyniki modelu logistycznej regresji wielokrotnej wykazały, iż wśród wielu branych po uwagę czynników niezależnych, takich jak płeć, wiek, indeks masy ciała, rodzaje terapii, czas trwania cukrzycy, czas dializowania, na prawdopodobieństwa wystąpienia niewłaściwej kontroli glikemii miały istotny statystycznie wpływ jedynie czas trwania cukrzycy (p<0,001), dawkowanie erytropoetyny (p<0,01) oraz monitorowanie stężenia glukozy we krwi (p=0,05).
Konsekwencją niewłaściwej kontroli glikemii były częstsze powikłania mikronaczyniowe stwierdzone u 66,7 proc. chorych z HbA1C >0,07 w porównaniu z 43,5 proc. chorych z HbA1C mniejsze lib równe 0,07. Pomiędzy obiema grupami nie stwierdzono przy tym istotnych statystycznie różnic w częstości występowania powikłań makronaczyniowych. Autorzy pracy sugerują, iż niezbędne jest zaostrzenie kontroli glikemii dializowanych pacjentów chorych na cukrzycę oraz dalsze badania, zmierzające do ustalenia wytycznych potrzebnych do modyfikacji terapii cukrzycowej chorych z ostrą niewydolnością nerek.

Źródło: Diabetes Care, 2006, 29: 2247-2251.