Nilotynib i imatynib w badaniu head-to-head

Randomizowane badanie kliniczne III fazy ENESTnd było prowadzone w 220 ośrodkach na całym świecie i włączono do niego 846 dorosłych pacjentów z nowo rozpoznaną przewlekłą białaczką szpikową, z obecnością chromosomu Filadelfia (Ph+ CML). Pacjenci byli randomizowani do grupy otrzymującej preparat Tasigna w dawce 400 mg dwa razy dziennie (n=281), Tasigna w dawce 300 mg dwa razy dziennie (n=282) lub Glivec 400 mg raz dziennie (n=283). Głównym punktem końcowym była odpowiedź molekularna na leczenie (MMR) po 12 miesiącach, zdefiniowana jako zmniejszenie poziomu nieprawidłowego białka Bcr-Abl do poziomu równego lub mniejszego niż 0,1 proc. poziomu sprzed leczenia. Próbki krwi pobierane od pacjentów w celu określenia odpowiedzi molekularnej były badane w jednym laboratorium referencyjnym. Wykorzystywany test diagnostyczny, oparty na reakcji PCR, pozwalał na wykrycie pojedynczej komórki zawierającej Bcr-Abl wśród miliona prawidłowych komórek. Oprócz wysokiej czułości, zaletą testu monitorującego poziom biamarkera Bcr-Abl jest jego zdecydowanie mniejsza inwazyjność w porównaniu ze standardowymi testami cytogenetycznymi, do przeprowadzenia których konieczne jest uzyskanie próbki szpiku kostnego.

W badaniu ENESTnd oceniano także m.in. odsetek progresji choroby do fazy zaostrzenia lub kryzy blastycznej oraz przeżycie całkowite. Okazało się, że częstość uzyskiwania MMR w 12 miesiącu terapii była statystycznie wyższa w grupie pacjentów otrzymujących preparat Tasigna 300 mg dwa razy dziennie w porównaniu z grupą leczoną lekiem Glivec (44 proc. vs 22 proc.), a także w grupie, w której stosowano preparat Tasigna 400 mg dwa razy dziennie w porównaniu z grupą leczoną lekiem Glivec (43 proc vs 22 proc.). Wśród pacjentów, którzy uzyskali MMR, średni czas do MMR był krótszy w grupach otrzymujących dwa razy dziennie nilotynib w dawkach 300 mg i 400 mg w porównaniu z grupą imatynibu. Czas ten wynosił odpowiednio 5,7 miesięcy, 5,8 miesięcy oraz 8,3 miesięcy. Do progresji choroby po 12 miesiącach doszło u 2 pacjentów w grupie nilotynibu 300 mg oraz u 11 pacjentów w grupie imatynibu. Mniej pacjentów przerwało leczenie w powodu działań niepożądanych w ramieniu z preparatem Tasigna 300 mg niż w ramieniu Glivec.