Operacja za granicą za zgodą prezesa NFZ

Ewa Szarkowska
opublikowano: 16-01-2008, 00:00

Tryb składania i rozpatrywania oraz wzór wniosku o leczenie lub badanie diagnostyczne poza granicami Polski określa nowe rozporządzenie ministra zdrowia, które obowiązuje od 1 stycznia 2008 r. Nowe regulacje precyzują też sposób ubiegania się o pokrycie kosztów transportu do miejsca udzielania świadczeń opieki zdrowotnej za granicą lub kosztów transportu z zagranicy do miejsca leczenia lub zamieszkania w kraju.

Ten artykuł czytasz w ramach płatnej subskrypcji. Twoja prenumerata jest aktywna
W rozporządzeniu przyjęto ujednoliconą procedurę, niezależnie od tego, czy wniosek dotyczy zgody na sfinansowanie świadczeń wykonywanych czy też niewykonywanych w kraju. Według znowelizowanej w 2007 r. ustawy zdrowotnej, zgodę na przeprowadzenie leczenia lub badań diagnostycznych, w tym niewykonywanych w Polsce, wydaje prezes Narodowego Funduszu Zdrowia. Do kompetencji szefa funduszu należy także wyrażenie zgody na pokrycie kosztów transportu do miejsca udzielenia świadczeń za granicą, jak również wtedy, gdy wnioskodawca uzyskał świadczenie w innym kraju UE i zachodzi potrzeba kontynuacji jego leczenia w Polsce. Dotyczy to w szczególności sytuacji, gdy koszty dalszego leczenia w placówce zagranicznej przewyższają koszty tego transportu i koszty leczenia na terenie Polski.
Tak jak dotychczas, wydanie stosownej zgody na leczenie lub badanie diagnostyczne poza granicami Polski musi poprzedzić wniosek wypełniony przez lekarza ubezpieczenia zdrowotnego - specjalistę z danej dziedziny, posiadającego tytuł profesora lub stopień doktora habilitowanego nauk medycznych. Lekarz ocenia w nim konieczność przeprowadzenia leczenia lub badań diagnostycznych z uwagi na zbyt długi czas oczekiwania na określone świadczenie, albo ze względu na jego niewykonywanie w kraju.
Zgodnie z drugim znowelizowanym jednocześnie rozporządzeniem w sprawie sposobu i kryteriów ustalania dopuszczalnego oczekiwania na wybrane świadczenie opieki zdrowotnej, lekarz musi uwzględnić stan zdrowia pacjenta, dotychczasowy przebieg choroby oraz rokowania co do dalszego jej przebiegu. Wydając taką opinię, musi brać pod uwagę w szczególności, czy w wyniku nieudzielenia tego świadczenia w określonym czasie istnieje zagrożenie: życia, niezdolności do samodzielnej egzystencji w rozumieniu przepisów o emeryturach i rentach, całkowitej lub trwałej niezdolności do pracy.
Nowe regulacje umożliwiają opiniowanie składanych wniosków - na prośbę zainteresowanego lub w związku z potrzebą uzyskania takiej opinii przez oddział wojewódzki NFZ - w pierwszej kolejności przez konsultantów wojewódzkich. Dotychczas długi okres opiniowania wniosku przez konsultanta krajowego hamował proces jego rozpatrzenia. "Przyjęto rozwiązanie, że brak opinii konsultanta w terminie 10 dni - w szczególnych przypadkach 15 dni - nie wstrzymuje procedury rozpatrywania wniosku" - wyjaśnia Edyta Grabowska, rzecznik prasowy NFZ.

Źródło: Puls Medycyny

Podpis: Ewa Szarkowska

Najważniejsze dzisiaj
× Strona korzysta z plików cookies w celu realizacji usług i zgodnie z Polityką Plików Cookies. Możesz określić warunki przechowywania lub dostępu do plików cookies w Twojej przeglądarce.