Pompa insulinowa „udaje” mechanizm fizjologiczny

Pompa insulinowa jest niewielkim urządzeniem, na które składa się zbiornik z insuliną połączony z tkanką podskórną za pomocą cienkiego drenu zakończonego wkłuciem. Pompa umożliwia stały, podawany przez całą dobę wlew insuliny w zaprogramowanej dawce (tzw. wlew podstawowy) oraz podawanie dodatkowych dawek leku w czasie posiłków (tzw. bolusów). Ten sposób leczenia jest najbliższy fizjologicznemu wydzielaniu insuliny u osoby zdrowej.

Niezbędna dla dzieci

„Jest kilka grup pacjentów, u których stosowanie pomp insulinowych jest szczególnie uzasadnione. Są to małe dzieci, nastolatki w okresie dojrzewania oraz kobiety planujące zajście w ciążę i będące w ciąży” – mówi dr hab. med., prof. AM Anna Noczyńska, kierownik Katedry i Kliniki Endokrynologii i Diabetologii Wieku Rozwojowego AM we Wrocławiu.

U niemowląt i przedszkolaków leczenie za pomocą pomp insulinowych jest modelem nie tylko mniej traumatycznym w porównaniu ze wstrzyknięciami, ale też znacznie wygodniejszym. „Małe dzieci nie planują swoich posiłków, ich apetyt jest bardzo różny, a poza tym jedzą częściej. Dzięki pompie możliwe jest podanie insuliny przed, w trakcie oraz po posiłku, w zależności od tego, co i ile dziecko zjadło. Jeśli posiłek był niewielki, podajemy insulinę dostosowaną do jego wielkości. Pompa pozwala podać dziesiętną, a nawet setną część jednostki insuliny, czyli 10-krotnie mniej niż przy użyciu pena (najmniejsza ilość insuliny, jaką możemy podać penem, to 0,5 jednostki). W przypadku małych dzieci ważne jest, aby nie zwlekać z założeniem pompy i wdrożyć ten sposób leczenia jak najszybciej, czyli najlepiej od momentu zdiagnozowania cukrzycy” – wyjaśnia prof. Noczyńska.

Cały artykuł na ten temat znajduje się w Pulsie Medycyny nr 8 (229).

Aktualna oferta prenumeraty Pulsu Medycyny


WSKAZANIA - Dla kogo pompa?

Medyczne wskazania do stosowania pomp insulinowych obejmują m.in.:
• nieduże zapotrzebowanie na insulinę i związaną z tym konieczność stosowania małych dawek (sytuacja ta dotyczy przede wszystkim małych dzieci);
• hipoglikemie nocne lub hiperglikemie poranne (typowe m.in. dla okresu dojrzewania);
• konieczność bardzo restrykcyjnego wyrównania cukrzycy (do wartości HbA1c <6,1 proc.), np. w okresie przygotowania do ciąży, a także podczas trwania ciąży i karmienia piersią;
• zabieg chirurgiczny (wówczas konieczne jest okresowe podłączenie pompy);
• nieregularny tryb życia, dużą aktywność zawodową, uprawianie sportu, częste podróże;
• nawracające, nieprzewidywalne epizody niedocukrzeń.

Refundacja

Zgodnie z rozporządzeniem MZ z 24 stycznia br., które weszło w życie 5 marca br. leczenie za pomocą pomp insulinowych (tj. co najmniej 10 zestawów do wkłuć, do kwoty 300 zł miesięcznie) jest refundowane dla trzech grup pacjentów:
• dzieci do 18. roku życia,
• młodzieży do 26. roku życia,
• kobiet ciężarnych.