Potwierdzona skuteczność preparatu Tasigna

Prawie wszyscy pacjenci z przewlekłą białaczką szpikową (CML) mają defekt w postaci obecności chromosomu Philadelphia, który zawiera białko zwane Bcr-Abl powodujące proliferację zmienionych nowotworowo białych krwinek. Powodzenie leczenia w CML może być mierzone w teście zwanym ilościową reakcją polimerazy łańcuchowej w czasie rzeczywistym (RQ-PCR). Odpowiedź molekularna oznacza, że RQ-PCR wykazuje zmniejszenie zawartości Bcr-Abl we krwi, a całkowita odpowiedź molekularna (CMR) oznacza że Bcr-Abl nie zostało wykryte.

Dane z badania ENESTcmr wykazały, że 23 proc. pacjentów, u których zmieniono leczenie na preparat Tasigna, uzyskano niewykrywalny poziom genu Bcr-Abl w czasie 12 miesięcy w porównaniu do 11proc. chorych, u których kontynuowano leczenie preparatem Glivec.

Dane z badania ENESTnd po trzech latach obserwacji wykazały natomiast, że 32 proc. nowo zdiagnozowanych pacjentów leczonych preparatem Tasigna uzyskało najgłębszy oceniany w badaniu poziom odpowiedzi molekularnej na leczenie w stosunku do 15 proc. pacjentów leczonych preparatem Glivec. Badanie ENESTnd wykazało również, że u znacząco mniejszej liczby pacjentów leczonych preparatem Tasigna doszło do progresji do faz zaawansowanych (akceleracji i kryzy blastycznej) po trzech latach terapii, w porównaniu do pacjentów leczonych preparatem Glivec.

„Zarówno dane z ENESTnd jak i ENESTcmr przemawiają za tym, że pacjenci przyjmujący preparat Tasigna mają większe szanse na uzyskanie CMR, najgłębszego w chwili obecnej możliwego do oznaczania poziomu odpowiedzi na leczenie, w stosunku do pacjentów przyjmujących Glivec – mówi dr Timothy P. Hughes z oddziału hematologii Royal Adelaide Hospital, uczestniczący w badaniach ENEST. - Wyniki ENESTcmr są zachęcające, a dalsza obserwacja w ramach obydwu badań powinna pomóc w określeniu, czy z czasem większa liczba pacjentów może uzyskać niewykrywalne poziomy CML, co mogłoby mieć istotne konsekwencje w określaniu kryteriów przyszłych badań dotyczących przerwania terapii.”
We wcześniejszych badaniach u wybranej grupy pacjentów, którzy uzyskali długotrwałą CMR, można było przerwać leczenie bez nawrotu przez okres obserwacji trwający od 6 miesięcy do roku.