Rak płuca – rola kompleksowego profilowania genomowego
W raku płuca sekwencjonowanie kolejnej generacji (NGS) jest wskazywane jako optymalne narzędzie diagnostyczne. NGS pozwala na jednoczesną analizę różnych wariantów w wielu genach przy wykorzystaniu ograniczonej ilości materiału tkankowego.

Zgodnie z danymi Krajowego Rejestru Nowotworów, rak płuca jest najczęstszą przyczyną zgonów z powodu chorób nowotworowych w Polsce i drugim najczęstszym nowotworem zarówno wśród kobiet, jak i mężczyzn. Najczęstszym typem raka płuca jest niedrobnokomórkowy rak płuca (NDRP), który stanowi 80–85 proc. wszystkich pierwotnych nowotworów płuca. W większości przypadków choroba jest rozpoznawana w zaawansowanym stadium.
Prof. dr hab. n. med. Bartosz Wasąg z Gdańskiego Uniwersytetu Medycznego w raporcie Modern Healthcare Institute, pt. „Szybsze wykrywanie raka płuca jako klucz do skuteczniejszego leczenia” wyjaśnia, że na sposób leczenia chorych z zaawansowanym niedrobnokomórkowym rakiem płuca może wpływać obecność zmian aż w 10 genach (EGFR, KRAS, ALK, ROS1, BRAF, MET, RET, HER2, NTRK oraz NRG1). Dodaje, że w przypadku pacjentów operowanych radykalnie, tylko wykrycie mutacji w genie EGFR oraz analiza stopnia ekspresji białka PD-L1 stanowi podstawę do wyboru schematu leczenia uzupełniającego. Przy czym już dziś – kontynuuje - w tej grupie chorych, wskazuje się na potrzebę identyfikacji wariantów w innych genach jako potencjalnych czynników predykcyjnych i prognostycznych...
Dalsza część artykułu znajduje się w serwisie konsylium24.pl
Źródło: Puls Medycyny