Skrining raka jelita grubego: która metoda najlepsza

Rak jelita grubego jest trzecim co do częstości nowotworem występującym na świecie oraz drugą przyczyną śmiertelności nowotworowej. W badaniach skriningowych służących wykryciu tego nowotworu wykorzystuje się badania próbek kału oraz badania strukturalne. Te pierwsze są powszechniej używane w Europie i Australii, natomiast kolonoskopia w USA.
Badacze pod przewodnictwem Enrique Quintero ze Szpitala Uniwersyteckiego Wysp Kanaryjskich przeprowadzili zrandomizowane, kontrolowane badanie kliniczne w ośmiu rejonach Hiszpanii. Do badania włączono asymptomatyczne osoby w wieku 50-69 lat. U 26 703 osób jednokrotnie przeprowadzono kolonoskopię, natomiast 26 599 osób miało co 2 lata przeprowadzane badania immunochemiczne kału (FIT). Osoby z pozytywnym wynikiem badania FIT miały w dalszej kolejności przeprowadzane badanie kolonoskopowe. Pierwszoliniowym punktem końcowym była śmiertelność z powodu raka jelita grubego po 10 latach od rozpoczęcia badań skriningowych. Współczynnik uczestnictwa był wyższy w grupie FIT – 32,4 vs. 24,6 proc. Rak jelita grubego został stwierdzony u 30 osób (0,1 proc.) z grupy kolonoskopowej oraz u 33 osób (0,1 proc.) z grupy FIT. Zaawansowane gruczolaki wykryto odpowiednio u 514 osób (1,9 proc.) oraz 231 osób (0,9 proc.), natomiast niezaawansowane gruczolaki u 1109 osób (4,2 proc.) oraz 119 osób (0,4 proc.). Wykrywalność raka dla obu metod skriningowych jest więc podobna, lecz kolonoskopia gwarantuję większą skuteczność w identyfikacji gruczolaków. Prewencja śmierci z powodu raka jelita grubego będzie określona dopiero po ukończeniu badania.


Źródło: NEJM 2012, 366: 697-706.