Skrining raka jelita grubego: które badanie jest najlepsze

Rak jelita grubego jest trzecim co do częstości występowania nowotworem na świecie oraz drugą przyczyną zgonów nowotworowych. W badaniach skriningowych służących wykryciu tego nowotworu wykorzystuje się analizy próbek kału oraz badania strukturalne. Kolonoskopia jako metoda przesiewowa częściej stosowana jest w USA, natomiast w Europie i Australii powszechniejsze jest wykonywanie badań immunochemicznych kału (FIT).

Badacze ze Szpitala Uniwer-syteckiego Wysp Kanaryjskich przeprowadzili kontrolowane badanie kliniczne z randomizacją w ośmiu rejonach Hiszpanii, do którego włączono asymptomatyczne osoby w wieku 50-69 lat, które podzielono na dwie grupy. U 26 700 osób jednokrotnie przeprowadzono kolonoskopię, natomiast u 26 600 osób co 2 lata badania FIT. Osoby z pozytywnym wynikiem badania FIT miały wykonywaną kolonoskopię. Pierwszoliniowym punktem końcowym była śmiertelność z powodu raka jelita grubego po 10 latach od rozpoczęcia badań skriningowych. Współczynnik uczestnictwa był wyższy w grupie FIT — 32,4 proc. vs 24,6 proc.

Rak jelita grubego został stwierdzony u 30 osób (0,1 proc.) z grupy kolonoskopowej oraz u 33 osób (0,1 proc.) z grupy FIT. Zaawansowane gruczolaki wykryto odpowiednio u 1,9 proc. oraz u 0,9 proc., natomiast niezaawansowane gruczolaki u 4,2 proc. i 0,4 proc. badanych. Wykrywalność raka dla obu metod skriningowych jest więc podobna, choć kolonoskopia gwarantuje większą skuteczność w identyfikacji gruczolaków.

Źródło: NEJM 2012, 366: 697-706.