Spółka partnerska z pielęgniarkami

?W poprzednim wydaniu gazety, w artykule pt. ?Zasady udostępniania dokumentacji medycznej" (Puls Medycyny nr 24/2004) przedstawił pan obowiązek udostępniania dokumentacji medycznej przez zakłady opieki zdrowotnej, Czy ciąży on również na lekarzach udzielających świadczeń zdrowotnych poza zakładami opieki zdrowotnej?" - pyta czytelniczka.

Tak, obowiązek ten wynika z ustawy o zawodzie lekarza. W art. 41 tej ustawy, nakładającym na lekarzy obowiązek prowadzenia indywidualnej dokumentacji medycznej pacjentów, została udzielona delegacja dla ministra zdrowia do określenia w drodze rozporządzenia szczegółowych warunków udostępniania tej dokumentacji. Rozporządzenie takie zostało wydane i obowiązuje od 28 sierpnia 2001 roku.
Określone w nim zasady udostępniania dokumentacji są analogiczne do zasad obowiązujących w ZOZ-ach. Różnica polega na tym, że odpowiedzialność za udostępnienie dokumentacji ponosi w każdym wypadku lekarz udzielający świadczeń. Wiąże go przy tym nie tylko obowiązek przechowywania dokumentacji i ochrony danych osobowych, ale także zachowania tajemnicy lekarskiej. Dlatego też, podobnie jak w ZOZ-ach, udostępnienie dokumentacji powinno następować wyłącznie na rzecz podmiotów wskazanych w

rozporządzeniu oraz na zasadach tam określonych. Podmiotami uprawnionymi do wglądu w dokumentację są w tym przypadku te same podmioty, które wymieniłem w artykule o ZOZ-ach.
Jeżeli chodzi o odpłatność, to zasada pozostaje ta sama - udostępnienie dokumentacji następuje na koszt wnioskodawcy. Dla lekarzy nie został jednak wprowadzony żaden limit, tak jak w przypadku ZOZ-ów. Lekarze mogą zatem zaliczać w koszty udostępnienia dokumentacji pełen koszt wszystkich czynności z tym związanych, łącznie z proporcjonalnymi kosztami zatrudnienia pracownika do ich wykonania.



Podstawa prawna:
1) art. 41 ustawy o zawodach lekarza i lekarza dentysty,
2) § 18-20 rozporządzenia ministra zdrowia z 30 lipca 2001 r. w sprawie rodzajów indywidualnej dokumentacji medycznej, sposobu jej prowadzenia oraz szczegółowych warunków jej udostępniania (Dz. U. nr 83, poz. 903).




?Jestem w spółce partnerskiej, w ramach której prowadzimy z kolegami grupową praktykę lekarską. Posiadamy kontrakt z Narodowym Funduszem Zdrowia na świadczenia z zakresu podstawowej opieki zdrowotnej i medycyny szkolnej. Do wykonywania zakontraktowanych świadczeń zatrudniamy pielęgniarki. Fundusz twierdzi, że nie możemy tego czynić w zakresie wykraczającym poza pomoc lekarską i kwestionuje świadczenia wykonywane samodzielnie przez pielęgniarki środowiskowe i szkolne oraz położne. Wskazuje przy tym na ograniczenia wynikające z ustawy o zawodzie lekarza" - napisał czytelnik.

Podmiot, z którym Narodowy Fundusz Zdrowia zawiera umowę o udzielanie świadczeń opieki zdrowotnej, określany jest w przepisach jako świadczeniodawca. wiadczeniodawcami mogą być zakłady opieki zdrowotnej, grupowe praktyki lekarzy, pielęgniarek lub położnych oraz osoby wykonujące zawód medyczny w ramach praktyk indywidualnych. Formą organizacyjno-prawną prowadzenia praktyk grupowych jest zarówno dla lekarzy, jak i dla pielęgniarek lub położnych spółka cywilna albo partnerska, zawierana w celu udzielania świadczeń zdrowotnych.
Ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty stanowi, że świadczenia zdrowotne w ramach grupowej praktyki lekarskiej mogą być udzielane wyłącznie przez lekarzy będących wspólnikami spółki. Podkreśla przez to samodzielny charakter działalności medycznej, wykonywanej w ramach praktyki lekarskiej, który wymaga od lekarzy osobistego zaangażowania w udzielanie świadczeń, a zarazem nie pozwala im udzielać tych świadczeń za pośrednictwem innych osób. Na ów szczególny charakter praktyki lekarskiej wskazuje także przepis, który stanowi, że wykonywanie grupowej praktyki lekarskiej nie jest prowadzeniem zakładu opieki zdrowotnej. Oznacza to, że spółka lekarska nie może zatrudniać ani lekarzy, ani pielęgniarek, ani innych osób wykonujących zawód medyczny do udzielania świadczeń zdrowotnych. Może jedynie zatrudniać personel pomocniczy do wykonywania czynności nie będących świadczeniami zdrowotnymi.
Niepubliczny ZOZ zamiast spółki partnerskiej
Opisana przez czytelnika sytuacja, w której spółka lekarska zatrudnia do udzielania części świadczeń zdrowotnych pielęgniarki i położne, nie jest zgodna z prawem. Należałoby wobec tego dokonać pewnych przekształceń organizacyjno-prawnych, które pozwoliłyby na kontynuowanie działalności w zakontraktowanym zakresie.
Istnieje kilka sposobów rozwiązania tego problemu. Najdalej idącym jest podjęcie decyzji o przekształceniu grupowej praktyki w niepubliczny zakład opieki zdrowotnej. Wymagałoby to przekształcenia spółki partnerskiej w inną spółkę osobową bądź kapitałową, która mogłaby utworzyć zakład opieki zdrowotnej, ponieważ spółka partnerska, jako powołana wyłącznie do wykonywania wolnego zawodu, takiego zakładu utworzyć nie może. Umożliwiałoby to nieskrępowane rozwijanie działalności medycznej, zwłaszcza w zakresie zatrudniania personelu medycznego. Wiązałoby się jednak ze zmianą podmiotu po stronie świadczeniodawcy i koniecznością zawarcia nowego kontraktu z Narodowym Funduszem Zdrowia.
Szukanie podwykonawców
Innym rozwiązaniem jest zlecenie wykonania części zakontraktowanych świadczeń podwykonawcom, którymi w omawianym przypadku byłyby zatrudniane pielęgniarki i położne. Rozwiązanie to jest możliwe tylko w tym przypadku, gdy kontrakt dopuszcza podwykonawstwo. Zlecenia udzielane byłyby na podstawie umów cywilnoprawnych, zawieranych przez spółkę lekarską z indywidualnymi bądź grupowymi praktykami pielęgniarek i położnych.
Przyjęcie pielęgniarek
do spółki
Istnieje ponadto możliwość przyjęcia pielęgniarek i położnych do spółki. Otóż kodeks spółek handlowych dopuszcza zawiązanie spółki partnerskiej w celu wykonywania więcej niż jednego wolnego zawodu, pod warunkiem, że odrębna ustawa nie stanowi inaczej. W ustawach o zawodzie lekarza i o zawodach pielęgniarki i położnej nie znajduję ograniczeń w tym zakresie. Przeciwnie, obydwa rodzaje praktyk grupowych tworzone są w tym samym celu - udzielania świadczeń zdrowotnych, w tych samych formach - spółki cywilnej lub partnerskiej, a poza tym ich działalność uregulowana jest w bardzo zbliżony sposób. To wszystko razem sprzyja utworzeniu mieszanej spółki partnerskiej. W omawianym przypadku wymagałoby to oczywiście zmiany umowy spółki, ale nie wpływałoby na zakres obowiązywania kontraktu z funduszem.


Podstawa prawna:
1) art. 5 pkt 41 lit. a) i art. 133 ustawy z 27 sierpnia 2004 r. o świadczeniach opieki zdrowotnej finansowanych ze środków publicznych (Dz.U. nr 210, poz. 2135),
2) art. 50a i 53 ust. 2 ustawy z 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty (tekst jedn. Dz.U. z 2002 r. nr 21, poz. 204 ze zmianami),
3) art. 25a ustawy z 5 lipca 1996 r. o zawodach pielęgniarki i położnej (tekst jedn. Dz.U. z 2001 r. nr 57, poz. 602 ze zmianami),
4) art. 86 ustawy z 15 września 2000 r. - Kodeks spółek handlowych (Dz.U. nr 94, poz. 1037 ze zmianami).