Wskaźnik uszkodzenia mięśnia serca

Poziom sercowej frakcji troponiny-I (cTn-I) jest czułym i specyficznym wskaźnikiem uszkodzenia mięśnia serca. U pacjentów z ostrym epizodem sercowo-naczyniowym nawet niski poziom tego czynnika ma niekorzystne znaczenie rokownicze. Podniesienie poziomu cTn-I obserwuje się również u osób bez typowych objawów zaostrzenia choroby wieńcowej, nie wiadomo jednak, czy w takich przypadkach ma to znaczenie rokownicze.
Aby określić potencjalny związek pomiędzy niewielkim podniesieniem poziomu cTn-I i późniejszym występowaniem zawału mięśnia serca lub zgonu wskutek choroby niedokrwiennej serca, autorzy pracy objęli badaniem 366 pacjentów hospitalizowanych z powodu podejrzenia zawału, ale bez typowych objawów tej choroby. 57 osób miało cTn-I w granicach 1-3 ng/ml (grupa badana), a 309 osób - cTn-I poniżej 1 ng/ml (kontrola). Większość badanych była płci męskiej (96 proc.). Charakterystyka kliniczna osób z różnym stężeniem cTn-I była podobna, z tym, że osoby z grupy badanej częściej miały zmiany niedokrwienne w EKG. redni okres obserwacji po zaklasyfikowaniu do badania wynosił 288 dni. 19 proc. pacjentów zmarło z przyczyn pozasercowych. Spośród pozostałych 283 pacjentów, w ciągu roku obserwacji 5 proc. albo zmarło wskutek powikłań choroby wieńcowej, albo przebyło zawał serca nie zakończony zgonem.
Podział na grupę badaną i kontrolną wykazał, że wśród osób z poziomem cTn-I w przedziale 1-3 ng/ml w momencie włączania do badania, w okresie obserwacji zmarło z przyczyn sercowych lub przebyło zawał 11 proc. pacjentów, podczas gdy w grupie z wyjściowym poziomem cTn-I poniżej 1 ng/ml zmarło lub przebyło zawał jedynie 4 proc. pacjentów. Względne nieznormalizowane ryzyko zgonu z przyczyn sercowych lub wystąpienia zawału mięśnia sercowego nie zakończonego zgonem, u osób z grupy badanej w porównaniu z osobami z grupy kontrolnej wynosiło 3,5. Po znormalizowaniu wyniku względem obecności zmian niedokrwiennych w EKG w momencie włączania do badania oraz choroby wieńcowej w wywiadzie medycznym względne ryzyko nie uległo znaczącej zmianie i wynosiło 3,4. Wyjściowy poziom cTn-I pomiędzy 2 i 3 ng/ml zwiększał ryzyko zawału lub zgonu z przyczyn sercowych aż 5-krotnie w porównaniu z poziomem poniżej 1 ng/ml. Wyjściowy poziom cTn-I pomiędzy 1-2 ng/ml wiązał się z 2,4-krotnym wzrostem ryzyka takich powikłań, ale wartość ta nie osiągnęła poziomu znamienności statystycznej. Po wyłączeniu z analizy pacjentów, u których w momencie klasyfikacji do badania jednym z objawów był ból w klatce piersiowej, niewielkie podwyższenie cTn-I nadal wiązało się z 4,3-krotnym wzrostem ryzyka zawału lub zgonu z przyczyn sercowych.
Uzyskane wyniki wskazują, że lekarze powinni zwracać baczną uwagę na pacjentów z niewielkim wzrostem poziomu sercowej frakcji troponiny I, nawet jeśli nie towarzyszy im większość typowych objawów choroby wieńcowej (w tym ból w klatce piersiowej). Ryzyko poważnych powikłań sercowo-naczyniowych u takich pacjentów jest bowiem bardzo wysokie i powinni być oni częściej niż inni poddawani badaniom kontrolnym. (MPK)
Źródło: Am. Heart J. 2004, 148: 776-782.