Zasady ustalania podatku od nieruchomości dla gabinetów lekarskich

Podatek od nieruchomości należy do grupy podatków i opłat lokalnych ustalanych i pobieranych przez gminy. Opodatkowaniu podatkiem od nieruchomości podlegają grunty nie będące gruntami rolnymi lub leśnymi, budynki lub ich części oraz budowle lub ich części. Części budynków to wydzielone pomieszczenia i lokale, a budowle to obiekty budowlane, które nie są budynkami, np. urządzenia zapewniające możliwość użytkowania budynków. Budowle podlegają opodatkowaniu tylko w takim zakresie, w jakim związane są z prowadzeniem działalności gospodarczej.
Odrębność lokali
Podatnikami podatku od nieruchomości są osoby fizyczne i prawne oraz jednostki organizacyjne będące właścicielami, posiadaczami lub użytkownikami nieruchomości. W przypadku wyodrębnionych lokali obowiązek podatkowy od gruntu, na którym stoi budynek i części wspólnej budynku spoczywa na właścicielach lokali w stosunku proporcjonalnym do powierzchni użytkowej zajmowanych lokali.
Podstawę opodatkowania dla gruntów stanowi ich powierzchnia, dla budynków - powierzchnia użytkowa. Do powierzchni użytkowej budynku zalicza się w 100 proc. powierzchnię pomieszczeń lub ich części oraz kondygnacji o wysokości w świetle wynoszącej co najmniej 2,20 m. Powierzchnię o wysokości od 1,40 do 2,20 m zalicza się w 50 proc., a poniżej 1,40 m pomija się.
Ile za metr?
Stawki podatku od nieruchomości określa rada gminy w drodze uchwały. Ustawa wyznacza stawki maksymalne, których gmina nie może przekroczyć. Roczne stawki maksymalne za 1 mkw. powierzchni wynoszą:
o od gruntów związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej - 0,62 zł;
o od budynków lub ich części związanych z prowadzeniem działalności gospodarczej lub zajętych na prowadzenie tej działalności - 17,31 zł;
o od budynków lub ich części zajętych na prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych - 3,46 zł.
Należy zwrócić uwagę, iż ustawa zalicza działalność medyczną do działalności gospodarczej i różnicuje w tym zakresie tylko podatek od budynków, nie różnicując podatku od gruntu. Rada gminy może uchwalić stawki podatku w wysokości niższej od wskazanej w ustawie, a także może je dodatkowo zróżnicować ze względu na rodzaj gruntu lub budynku, uwzględniając m.in. lokalizację, stan techniczny, wiek zabudowy, sposób wykorzystywania oraz rodzaj działalności. Ponadto rada gminy może wprowadzić zwolnienia przedmiotowe od podatku, takie, z jakich korzystają budynki gospodarcze rolników.
Wprowadzenie odrębnej stawki podatku od nieruchomości dla działalności w zakresie udzielania świadczeń zdrowotnych nastąpiło 30 listopada 2002 r. Stawka ta dotyczy zarówno publicznej, jak i niepublicznej działalności medycznej. Wysokość, w jakiej stawka podatku będzie obowiązywała w konkretnym wypadku zależy od uchwały rady gminy. W przypadku dodatkowego zróżnicowania przez gminę stawek podatku znaczenie może mieć także rodzaj, lokalizacja i wiek budynku oraz rodzaj prowadzonej działalności medycznej.

Podstawa prawna:
rozdział 2 ustawy z 12 stycznia 1991 r. o podatkach i opłatach lokalnych (tekst jedn. Dz. U. z 2001 roku, nr 9, poz. 84) z uwzględnieniem zmian wprowadzonych ustawą z 30 października 2002 r. o zmianie ustawy o podatkach i opłatach lokalnych oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. nr 200, poz. 1683).