Antygen PSA jako czynik rokowniczy w raku prostaty

Do takich wniosków doprowadziło wieloośrodkowe badanie prowadzone przez naukowców z Southwest Oncology Group (INT-0162) na populacji 1345 mężczyzn z rozsianym rakiem prostaty i stężeniem antygenu PSA wynoszącym co najmniej 5,0 ng/ml, u których zastosowano leczenie przeciwnowotworowe zmierzające do obniżenia poziomu androgenów (androgen deprivation therapy - ADT).
Przez 7 miesięcy trwania terapii u wszystkich pacjentów monitorowano stężenie PSA. Ostatecznie wykazano, że ryzyko zgonu u tych chorych, u których stężenie antygenu spadło poniżej 4,0 ng/ml było o 25 proc. mniejsze niż u mężczyzn z poziomem PSA utrzymującym się powyżej 4,0 ng/ml. rednia długość przeżycia całkowitego pacjentów, u których stężenie antygenu PSA było powyżej 4,0 ng/ml wyniosła 13 miesięcy, podczas gdy chorzy ze stężeniem PSA od 0,2 do 4,0 ng/ml żyli średnio 44 miesiące po zakończeniu terapii, a ci z PSA na poziomie niewykrywalnym w testach laboratoryjnych - 75 miesięcy.
Jeżeli wyniki uzyskane w badaniu INT-0162 potwierdzą się, to oznaczanie stężenia PSA może stać się prostą metodą pozwalającą lekarzom na identyfikację pacjentów dobrze odpowiadających na terapię ADT znacznie wcześniej niż ma to miejsce obecnie.
Ze względu na przełomowy charakter badania, jego rezultaty prezentowane były w czerwcu br. podczas 42. dorocznej konferencji Amerykańskiego Towarzystwa Onkologii Klinicznej - ASCO 2006.

Źródło: J. Clin. Oncol. 2006, 24: 3984-3990.