Dawkowanie warfaryny na podstawie genotypu

Inicjacja terapii warfaryną jest stosunkowo trudna ze względu na wąski zakres terapeutyczny i znaczną osobniczą zmienność odpowiedzi na leczenie przeciwzakrzepowe. Farmakogenetyka zajmuje się badaniem wpływu pojedynczych genów na reakcje organizmu na podanie określonych leków. Naukowcy z Narodowego Instytutu Badań nad Zdrowiem przeprowadzili wieloośrodkowe, zrandomizowane badanie, do którego zakwalifikowali 455 pacjentów z migotaniem przedsionków lub chorobą zakrzepowo-zatorową; 227 pacjentów zostało przypisanych do genotypowania, a 228 do grupy kontrolnej.

Naukowcy typowali geny CYP2C9*2, CYP2C9*3 i VKORC1. Dwa pierwsze wywołują ekspresję wariantów izoenzymu 2C9 cytochromu P450, czyli głównego enzymu odpowiedzialnego za metabolizm warfaryny. Osoby z takimi wariantami genu CYP2C9 mają zmniejszoną aktywność tego enzymu, co skutkuje wolniejszym metabolizmem leku. VKORC1 natomiast koduje reduktazę oksydazy witaminy K, czyli główny enzym odpowiedzialny za przemianę witaminy K w formę niezbędną do syntezy czynników krzepnięcia. Osoby z wariantami genu VKORC1, takimi jak 1639/3673, są bardziej wrażliwe na warfarynę i wymagają mniejszych jej dawek.
Średni odsetek czasu, w jakim INR pozostawał w zakresie wartości terapeutycznych wyniósł 64,7 proc. w grupie badanej i 60,3 proc. w grupie kontrolnej. Średni czas do osiągnięcia terapeutycznych wartości INR wyniósł odpowiednio 21 i 29 dni.

Badanie przeprowadzone przez brytyjskich naukowców dowodzi skuteczności metod farmakogenetyki w dawkowaniu warfaryny. W przypadku uzyskania informacji nt. genotypu można użyć algorytmu dawkowania warfaryny, który jest dostępny na stronie internetowej www.warfarindosing.org.

Źródło: NEJM 2013; 369: 2294-2303, 2013 DOI: 10.1056/NEJMoa1311386.