Kosztowny pacjent z cukrzycą

To prawda, że pacjenci z tych grup chorób wymagają większego nakładu pracy lekarza poz w związku z częstszymi wizytami oraz czasem poświęcanym przez lekarza w czasie każdej wizyty. Jednak z drugiej strony:

1. Cukrzyca w Polsce występuje z częstością blisko 5 proc., jesteśmy społeczeństwem jednorodnym etnicznie, więc ta chorobowość jest zbliżona w całym kraju. Nie ma zatem sensu różnicować cennika kapitacyjnego w tym zakresie, a środki należałoby przeznaczyć na podwyższenie o około 5 proc. stawki kapitacyjnej.

2. Przewlekłe choroby układu krążenia (ChUK) występują z częstością doskonale przekładającą się na wiek pacjentów. NFZ już wprowadził podwyższoną stawkę kapitacyjną dla pacjentów powyżej 65. roku życia. Jeśli NFZ chciał docenić lekarzy rodzinnych za pracę z przewlekle chorymi na choroby układu krążenia, to zamiast wprowadzać dodatkowo płatne ChUK, wystarczyłoby podwyższyć stawkę kapitacyjną powyżej 65. roku życia ze współczynnika 1,7 do 1,95 proc. i byłby podobny wzajemny efekt finansowy, przy bezpiecznych i stabilnych rozliczeniach NFZ, bez dodatkowego zatrudniania pracowników tylko od tych dwóch "procedur".

Dodatkowo płatne obydwie grupy schorzeń skutkują:

1. Nadrozpoznawaniem chorób układu krążenia - cierpi na tym pacjent (kusi, by włączać do leczenia farmakologicznego np. "nadciśnienie białego fartucha") oraz NFZ nadmiernymi wydatkami na nie zawsze jeszcze konieczne leczenie farmakologiczne.

2. "Fałszowaniem" statystyk chorobowości i umieralności. W USA, jeśli pacjent z przewlekłą chorobą serca umiera na grypę, to ma pisane "grypa". W Polsce, jeśli umiera na grypę, to pisze się np. "niewydolność krążenia". W raportach do NFZ pacjent z rozpoznaniami wyżej płatnymi ma zawsze pisane te rozpoznania, chociaż zgłasza się np. z zakażeniem dróg moczowych, anginą, grzybicą, biegunką itp. Do przewlekłych chorób układu krążenia należą też żylaki, w tym żylaki odbytu... właściwie wszystkich chorych z hemoroidami można wpisywać do wykazu chorych na przewlekłe ChUK. Podobnie z miażdżycą - nawet bez powikłań należy grzecznie przepisywać statyny i wykazywać... Pacjenci z rozpoznaniami I00-I99 mogą szalenie różnić się stanem i rodzajem przewlekłości schorzenia.

3. Angażowaniem lekarzy poz w myślenie o korzystnych statystykach, a nie o istotnych w określonych sytuacjach schorzeniach pacjentów.

4. Angażowaniem czasu pracowników poz na dodatkową statystykę oraz pracowników własnych oddziałów NFZ na kontrolę rozliczeń.

5. Nie zauważyłem, aby z tego powodu mniej było pacjentów w poradniach diabetologicznej, kardiologicznej czy hipertensjologicznej, a wręcz przeciwnie. Pacjenci stają się bardziej świadomi, zaś lekarz poz nie ma narzędzia, by odmówić pacjentowi skierowania tamże, szczególnie jeśli pacjent się upiera.

6. Należy się wkrótce spodziewać napływu do NFZ dziesiątków wniosków o dodatkowe dopłacanie i za innych pacjentów - sam potrafiłbym wymienić 50 innych przewlekłych chorób, stanowiących dla lekarza poz istotne obciążenie pracą.

Podsumowując: wprowadzenie w poz różnicowania stawek dla cukrzycy i przewlekłych chorób układu krążenia jest bardziej chybionym działaniem, aniżeli wprowadzenie nie do końca przemyślanego systemu JGP dla szpitali. O ile w przypadku szpitali wycofanie się z kosztownego JGP jest trudne, bo przed przyznaniem się do błędów wymaga przygotowania prawdziwej reformy systemu rozliczeń, o tyle w poz powrót do zwykłej stawki kapitacyjnej wymaga jednej męskiej decyzji z przeznaczeniem środków na kilkuprocentowy wzrost tejże stawki.

Czytaj też:
Cukrzyca w poz: wyższe stawki, czy słusznie?