Ixempra w terapii raka piersi
W październiku br. FDA wydała zezwolenie na wykorzystanie preparatu Ixempra w terapii raka piersi.
Ixempra w połączeniu z kapecytabiną powinna być stosowana u pacjentów z przerzutową lub lokalnie zaawansowaną postacią raka piersi, u których leczenie antracyklinami lub taksanami było nieskuteczne albo istnieją przeciwwskazania do stosowania antracyklin. Dopuszcza się również stosowanie Ixempry w monoterapii u pacjentów z podobnie zaawansowaną chorobą, jeśli wykazano oporność na antracykliny, taksany i kapecytabinę.
Zalecana dawka Ixempry wynosi 40 mg/m2 powierzchni ciała dożylnie, we wlewie trwającym 3 godziny. Leczenie należy powtarzać co 3 tygodnie. Iksabepilon jest substratem enzymu CYP3A4. Dlatego też podczas leczenia nie należy stosować innych leków, które są inhibitorami CYP3A4 (np. ketokonazolu, itrakonazolu, klarytromycyny, atazanawiru, nefazodonu, telitromycyny, ritonawiru, amprenawiru, indinawiru, nelfinawiru itd.). Nie wolno również pić soku grapefruitowego. Jeżeli leczenie inhibitorem CYP3A4 jest konieczne, wówczas dawkę Ixempry należy zredukować dwukrotnie. Należy również unikać jednoczasowego leczenia aktywatorami CYP3A4 (deksametazon, fenytoina, karbamazepina, rifampina, rifampicyna, fenobarbital itd.), które mogą obniżyć stężenie Ixempry. Leku nie wolno stosować u pacjentów z nadwrażliwością, z neutropenią poniżej 1500/mm3 i liczbą płytek poniżej 100 000/mm3. Należy zachować szczególną ostrożność podczas leczenia osób z uszkodzeniem wątroby, ponieważ wzrasta wówczas ryzyko wystąpienia objawów związanych z toksycznością Ixempry. Podczas leczenia bardzo często, nawet u 2/3 pacjentów występuje neuropatia obwodowa, przy czym większe ryzyko dotyczy osób chorujących jednocześnie na cukrzycę. Bardzo często, u 1/5-1/3 osób obserwuje się neutropenię oraz typowe objawy stosowania leków przeciwnowotworowych - zmęczenie, zaburzenia jelitowe, bóle mięśni, łysienie.
Lek dopuszczono do obrotu na podstawie wyników badań klinicznych, w których porównywano efekty leczenia Ixemprą w połączeniu z kapecytabiną vs. kapecytabina w monoterapii.
Źródło: Puls Medycyny
Podpis: dr n. med. Monika Puzianowska-Kuźnicka