Rozpoczynanie wiadomości od słów „amerykańscy naukowcy opublikowali” jest trochę ryzykowne, albowiem w Ameryce jest tylu naukowców, że szukając sławy potrafią publikować i udowadniać nawet najbardziej nonsensowne teorie. Ale cóż, faktem jest, że to amerykańscy naukowcy opublikowali wyniki badań, zgodnie z którymi wprowadzenie telekonsultacji do codziennej praktyki lekarskiej wcale nie zmniejszyło liczby wizyt pacjentów w gabinetach. Wprost przeciwnie. Ponoć liczba kontaktów pacjentów z lekarzami, którzy stosują w codziennej praktyce porady przez telefon lub wideo, wzrasta o 12 proc. 

Finansowo i tak się to opłaca, ponieważ telekonsultacje są tańsze niż tradycyjne. Ale fakt pozostaje faktem, że jeśli pacjent ma kontakt z lekarzem na wyciągnięcie ręki, czyli kliknięcie myszką na ekranie, to zaczyna się do niego zgłaszać częściej. Z każdym chrupnięciem, zaboleniem, zawrotem głowy. Im częściej lekarz wysłucha opowiadań pacjenta o niepokojących objawach, tym więcej nabierze wątpliwości co do jego stanu zdrowia i zaprosi do gabinetu, skieruje na diagnostykę. Pacjenci stają się przediagnozowani. A ponieważ u każdego, jak dobrze poszukać, coś się znajdzie, koniec końców liczba wizyt rośnie. 

W tym kontekście nasz tradycyjny model przyjmowania pacjentów, których coś zaniepokoiło, nie był (nie jest) taki zły. Pacjent z jakimś bólem trafia na SOR. I co tam robi? Czeka. Jak posiedzi na plastikowym krzesełku osiem godzin, to mu przejdzie. Popatrzy przy okazji na naprawdę ciężko chorych, na przykład ofiary wypadków. I dojdzie do wniosku, że w porównaniu z nimi jest zdrów jak ryba. Wróci do domu z lepszym samopoczuciem. 

Ponoć jest taka metoda przyjmowania na izbie przyjęć, żeby nakrzyczeć na pacjenta i zarzucić mu symulowanie. Kto po takim otwarciu awanturuje się i wygraża — znaczy, że zdrowy. A jak z rezygnacją popatrzy, usiądzie cicho i podkuli ogon — o, widać, że to naprawdę coś poważnego, trzeba się nim zająć. W taki sposób radzimy sobie z odsiewaniem symulantów, hipochondryków i wariatów. Tymczasem w Internecie nie wszystko widać. I wariatów, jak wiadomo, nie brakuje. Mniejsza bariera dostępu do specjalisty sprawia, że rośnie liczba wizyt. 

Biorąc pod uwagę powszechną w naszym kraju sympatię do Ameryki i amerykańskich naukowców, może warto ich zaprosić na dłużej. Mogliby dostrzec w naszym systemie nieoczekiwane pozytywy. Jako naród narzekaczy i czepialskich moglibyśmy się zdziwić. Na przykład tym, że w Kanadzie kolejki do lekarzy są jeszcze dłuższe, a spodziewana długość życia w Polsce rośnie, podczas gdy w Niemczech czy Austrii spada.