W Stanach Soliqua, w Unii Suliqua

Preparat Soliqua 100/33 został dopuszczony do obrotu w Unii Europejskiej pod nazwą Suliqua. Zawiera insulinę glargine 100 jednostek/ml oraz liksysenatyd (należący do grupy agonistów GLP-1) i jest podawany we wstrzyknięciu raz na dobę za pomocą fabrycznie napełnionego wstrzykiwacza półautomatycznego. W Stanach Zjednoczonych preparat jest wskazany do stosowania w leczeniu dorosłych pacjentów z cukrzycą typu 2, u których insulina bazalna (poniżej 60 jednostek na dobę) lub liksysenatyd nie zapewniają właściwej kontroli choroby. W UE preparat został zatwierdzony do stosowania w skojarzeniu z metforminą w celu skuteczniejszego wyrównania glikemii, jeśli nie jest ona kontrolowana samą metforminą, albo metforminą skojarzoną z innym doustnym lekiem obniżającym stężenie glukozy lub z insuliną bazalną.

Gdy sama insulina bazalna to za mało

Analiza post-hoc oceniała dane z kluczowego badania fazy III LixiLan-L, które porównywało skuteczność preparatu Soliqua 100/33 oraz insuliny glargine 100 jednostek/ml u 736 dorosłych pacjentów, u których cukrzyca typu 2 nie była właściwie kontrolowana samą insuliną bazalną w dawce 15-40 jednostek na dobę albo insuliną podawaną w skojarzeniu z jednym lub dwoma doustnymi środkami przeciwcukrzycowymi. Pierwszorzędowym punktem końcowym badania LixiLan-L było istotne statystycznie obniżenie poziomu HbA1c w porównaniu ze stosowaniem insuliny glargine 100 jednostek/ml.

Analiza oceniała dane dla 660 uczestników, którzy ukończyli 30-tygodniowy okres badania. Pacjentów podzielono na trzy kategorie według wyjściowego poziomu HbA1c: HbA1c ≤8 proc., HbA1c w przedziale 8-9 proc. oraz HbA1c >9 proc. Średnia redukcja HbA1c w grupach otrzymujących preparat Soliqua 100/33 po 30 tygodniach wynosiła odpowiednio 1,09 proc., 1,44 proc. i 2,41 proc. Średni poziom HbA1c w każdej podgrupie pacjentów stosujących Soliqua wynosił 7 proc. (odpowiednio 7,22 proc., 7,42 proc. i 7,66 proc.).

Jak zgłaszano wcześniej, udokumentowana częstość występowania objawowej hipoglikemii była podobna w przypadku preparatu Soliqua 100/33 (40 proc. pacjentów; 3,0 zdarzenia/rok) i insuliny glargine 100 jednostek/ml (42,5 proc. pacjentów; 4,2 zdarzenia/rok). W przypadku preparatu Soliqua 100/33 10,4 proc. uczestników cierpiało na nudności, a u 3,6 proc. wystąpiły wymioty; po podaniu insuliny glargine 100 jednostek/ml 0,5 proc. uczestników zgłaszało nudności i 0,5 proc. — wymioty.