O cukrzycy, jej zapobieganiu i leczeniu mówi się dużo, a już zwłaszcza z okazji corocznego Światowego Dnia Walki z Cukrzycą. Poświęcamy jej wiele uwagi w bieżącym wydaniu. Trudno jednak nie zauważyć, że mimo zmasowanej kampanii uświadamiająco-obrzydzającej, zachorowalność rośnie, epidemia rozwija się w najlepsze. 

Nie widać jakichś spektakularnych efektów walki z cukrzycą. Starszemu pokoleniu ta sytuacja zapewne trochę przypomina efekty walki o pokój, toczonej przez komunistów z resztą świata. Ten zgrabny oksymoron był wyłącznie propagandowym hasłem, odległym od rzeczywistości, zaś wojna o pokój przejawiała się głównie zbrojnymi konfliktami w kolejnych krajach. 

Zdrowy tryb życia to właściwie także oksymoron. Życie z definicji wymaga od nas wysiłku, zdarzające się niepowodzenia wywołują stres, a na rynku przemysłowo produkowanej żywności naprawdę trudno znaleźć produkty zdrowe. Na dodatek kolejne badania (pamiętajmy, że wiele z nich jest sponsorowanych) wpływu poszczególnych składników na organizm mają zmienność sezonową. W poprzednim sezonie zdrowa była margaryna, w obecnym zdrowe jest masło, za rok odkryjemy zbawienny wpływ czegoś innego. Sprzeczne przekazy płyną z telewizyjnych reklam, a konsumenci-pacjenci łykają wszystko. Najwięcej łykają zaś suplementów diety, które w dużej części składają się z cukru. 

Być może walki o zdrowy tryb życia nie można wygrać jedną bitwą. Być może w ogóle nie można jej zwycięsko zakończyć. Niemniej jednak próbować trzeba. Jak pisał poeta renesansu, „pokój szczęśliwość, ale bojowanie — byt nasz podniebny”. Tylko nie oczekujmy za tę walkę zbyt słodkiej nagrody.