Kolejne projekty ustaw składających się na reformę służby zdrowia dojrzewają w gabinetach i konsultacjach społecznych. Ktoś policzył, że od początku urzędowania nowego ministra przygotowano już 24 projekty ustaw i 88 rozporządzeń. Sprzyja im niewątpliwie klimat, choć nikomu, nawet niedawno rządzącym, nie przychodzi do głowy, żeby chwalić aktualną sytuację i mówić, że jest dobrze. Dlatego propozycje zmian przyjmowane są powszechnie z nadziejami, zwłaszcza że ich wprowadzaniu towarzyszą publiczne dyskusje.

Wkrótce już nie będzie tak różowo. Po roku konsultacji i deliberacji kilkudziesięciu zespołów sytuacja dojrzała do podjęcia wielu trudnych decyzji. Ci, których propozycje nie zostały wysłuchane, zaczną te decyzje krytykować i z pewnością w wielu punktach słusznie. Pierwsze tego zwiastuny w postaci akcji rezydentów oraz protestów płacowych już widzieliśmy, wkrótce nadejdą kolejne. Miarą dojrzałości rządzących będzie jednak sposób wprowadzania zmian oraz traktowania tych, którzy się z nimi nie zgadzają. Dlatego warto w przyszłym roku śledzić losy (i kontrakty) prywatnych szpitali, zwłaszcza kardiologicznych. 

Dojrzałość oznaczać powinna dojście do momentu, w którym dostrzegamy nowe problemy, wcześniej nieuświadamiane. W medycynie światowej takim problemem są skutki trwającego ponad pół wieku nadużywania antybiotyków (µ 14-19). Wróciliśmy poniekąd do punktu wyjścia w walce z drobnoustrojami. Mutujące się bakterie okazały się znacznie szybsze od producentów farmaceutycznych opracowujących nowe leki, więc firmy te się właściwie poddały. 

Ale na szczęście młode pokolenia lekarzy i naukowców nie przyjmują do wiadomości porażek. Świeżo upieczeni maturzyści z Gdańska pracują nad nową terapią, która ma zastąpić antybiotyki (µ 19). Z kolei młodzi menedżerowie śmiało zgłaszają propozycje reform systemowych (µ 7). Mamy zdolną młodzież, która dojrzewa do stawiania czoła problemom na miarę XXI wieku.