Można sądzić, że blisko 40 lat starań PTL o reaktywację samorządu lekarskiego nie miało miejsca, a izby powstały niczym Afrodyta z morskiej piany Peerelu. Nie było starań prof. Tadeusza Koszarowskiego o izby w Sejmie, nie było blisko stu udokumentowanych wizyt członków prezydium PTL (m.in. Józefa Hornowskiego, Adama Czarneckiego, Felicji Łapkiewicz, Zbigniewa Millera i piszącego te słowa) u różnych decydentów ani spotkań w Klubie Lekarza z posłami-lekarzami. To właśnie ci posłowie 22. projekt reaktywacji izb, przygotowany przez Witolda Preissa (prawnika PTL w latach 1980-1989, a NIL w latach 1989-2002), przyjęli jako projekt poselski, a ten był podstawą ustawy uchwalonej przez Sejm 17 maja 1989 r. 

Mówiłem o tym na jubileuszach XX-lecia i XXV-lecia izb lekarskich, szkoda, że nie było na tych uroczystościach wydawców wspomnianej publikacji. Czwarte przykazanie dekalogu, który otrzymał Mojżesz na górze Synaj, nakazuje czcić ojca i matkę. Widocznie są osoby, które się wstydzą PTL — rodzica, który się przyczynił do odrodzenia izb… Żałuję, że Naczelna Izba Lekarska już przez 10 lat nie znajduje środków na wydanie książki Zygmunta Wiśniewskiego (autora kilku książek o izbach lekarskich) na temat roli PTL w reaktywacji samorządu lekarskiego. 

Nie zapomnę, gdy na początku lat 90. XX wieku, będąc w Nowym Jorku, pewien Amerykanin w rozmowie ze mną dziwił się, że było Powstanie Warszawskie. „Czytałem, że było powstanie w getcie, ale Warszawskie? Czemu o tym nie pisaliście?”. Teraz nie ma cenzury, można o wszystkim pisać. A przemilczanie pewnych prawdziwych faktów to jest fałszowanie historii. Dlatego pozwalam sobie przedstawić powyższe uzupełnienie.

Prof. dr hab. n. med. Jerzy Woy-Wojciechowski, prezes honorowy Polskiego Towarzystwa Lekarskiego